portre
Asılı duvarım dan
Seyrediyorum küçük dünyamı Donuk gözlerimle, Bayramların şenliği işlenmiş çerçeveme, Kimi öyle baka kalır Kimi varlığımı hissetmeyecek kadar umursamazdı bile, Bir duvardan diğer duvara dizili eşyalarla evim, Üzerime güzel günlerin Özel tütsü kokuları sinmiş, Ellerim yok benim, İçtiğin kahve falındaki çıkan yolları göstermek için, Aynalar en şeffaf genişliğim, Bir vazonun pırıltısı çarpıyor gözüme Kül tablaları dizili önünde, Onca güzel renklere sahip çiçeklere kucak açtı Gülümsüyor öylece, Hoş sohbetlere katılacak dilim yok benim, Biraz suskun biraz görünmez biriyim, Yılların en nadide eseriyim Evet bayım! İki renkle süslenmiş asılı bir portreyim. |