Dirimseni yaratmış içimdeki mutluluk bu yalnızlık, bu uzun bekleyiş seni yasaklı tabuları yıkıp geçtiğimiz kurallar tarihin kazıntılarından gün yüzüne çıkan yaratılış gözlerimde yanan kıvılcımı onurun bu dirim, bu kıyım hep seni… zincirlerinden başka kaybedeceği olmayan anlayış kazanacağımız o yeni dünya ve yarını düşlerin beton yığınlarına inat serpilen bir filiz yani bu yasakçı zihniyet seni… kokladığım gül, patlayan tomurcuk bu karşı konulmaz bağ ve ağlayan çocuk denizin rüzgarlarla dalgalanan şarkısı ayın denizle bütünleşen ışıltısı baharların hiç bitmeyen uğultusu bu yer, bu gök hep seni… umudu örgütleyen telaşım ve barış hiç bitmeyen bu kısır döngü ve yarış seni… meriç aydın iki bin on dört |