siz hiç üveyikle ay çiçeğinin öpüştüğünü gördünüz mü? ya su sarmaşığının kendine en yakın dalı mesken tuttuğunu
“bütün sokaklar aynı” derdi annem her evin penceresinden yansıyan hikayelerin ağırlığı kadar zengin ya da kimsesizler gibi yoksul kaldırım masallarını anlatan yaşlıları tanır mısınız ve hüzün kokusunu yağmurun
bugünlerde ormansız tüm boşlukları yalıyor şehirler hızla çoğalan nüfusa karşılık azalan insanlık gölge ruhların karanlığı kadar geniş dünya düşünün kuşların kanat çrpmadığı bir gökyüzünü dağların uyanmadığı bir sabahı
ah!...
tüm çiçekleri severim yaban güllerini daha çok ya siz kedileri sever misiniz?
“bütün sokaklar aynı” derdi annem şimdilerde değil kekeme bir yalnızlığı giyinmiş kaldırımlar sardunya çiçeklerini misafir etmiyor pencere önleri tahta kapılardan geçilen geniş avlular da yok ah!... eski insanların zenginliği…
madeni bir tadı var komşulukların ve yüzümü ekşiten güveni
içimde tuhaf bir öfke göğsümü yumruklayasım saçlarımı yolasım sokaklara çıkıp bağırasım d e l i r e s i m var
hiç sokakların ardınızdan ağladığını düşündünüz mü? yok mu... eksik bir şeyler olmalı hayatınızda telaşlı ve yorgun olmalısınız, yanınızdan geçerken mırıl mırıl sürtünen bir kuyruğu fark ederdiniz yoksa sizin mahallenizde mi kedisiz
ve bir kase su koyup, bir avuç mama bırakan komşunuzdan sizde mi… şikayetçisiniz
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
SOKAKLAR şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
SOKAKLAR şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Tek solukluydu siir, surekleyici ama ondan otesi tanidikti ruhu hem simdiyi hem de gecmisi, yoguruken siir bitti ben hala sokaklarin kedilerin derdindeyim.. Gonulden tebriklerimle, sevgiler sunuyorum..
Ne güzel insanlar vardı eskiden... İnsanca duygular, değerler vardı... Ne güzeldi dostluklar, komşuluklar, yardımlaşmalar, sevdalar.. Güven vardı. İnanmak vardı. Hesapsız, riyasız, menfaatsiz birbirinin gözlerine sevgiyle, yürekleriyle bakılırdı...
Eskiden.. Hatta;
biz çocukken yüreğimizin avlusunda beyaz açan akasyalarımız vardı yaşama tutunulan semanın maviliğindeydi hikayeler(imiz)
şimdi her yer heyula dönüp dolaşıp gideceğimiz martı sabahlı aydınlık kıyılarımız da yok ne çok yalnızız ne çok yalnız kaldık umutlarımız kan revan kelepir düşlerde ışıksız g özler heryanımız gri siyah
biz küçükken pencerelerimize kuşlar konardı biz büyüdük kaç bahardır pencerelere kuşlar(da) konmuyor artık...
Kutlarım sevgiyle...
sera. tarafından 8/21/2014 2:10:46 PM zamanında düzenlenmiştir.
Uçar’sınız; Bilesiniz, Sokaklardaysa yüreğiniz, Çağırmadan da gelir kediniz Şefkat kokuyorsa elleriniz…
Kulakları olur pencerelerin Tabi ki gözleri Sokakları anlatırlar sizlere Gece gezen çıplak ölümleri…
Biz evlerin yürekleri Siyah olduğUNA bakmayın siz, Onlar yüzümüzün pencere gözleri Görmezden gelemeyiz hiç birini Damlarda ıslanan kedileri Sokak da üşüyen kimsesizleri Sevgi serperiz dışarıya O siyah geceler de pencerelerden Ekmek arası yürekleri !...
Bazen bir kumru pencere sofrasına Bazen bir kedi gelir gözlerimizin cumbasına Yetinirler dökülen kalbimizle de Sokakta ki kimsesizler de…
Buram buram tütüyordu içi, Hümanizm kokan bir şiirdi !... T E B R İ K L E R !!!.............
Onatça tarafından 8/21/2014 11:25:45 AM zamanında düzenlenmiştir.
Oturduğum çatı katı dairemin kapısına zabıta memurları getirmişlerdi komşular. Evimde kedilerim vardı beslediğim.Terasıma ve çatısına çıkar dolaşır, oynarlardı. Katlanılmaz bir dertti bu komşular için. İnsanlık çok başka bir şekil almış durumda bu gün. Hiç bir şey eskisi gibi değil. Bir evden , 20 yıl içerisinde , mahallenin 5 öksüz yetim çocuğunun barındığını , okuyup adam edildiğini bilirim.Ve mahallenin bütün kedilerinin girip çıkıp bir eve, karnını doyurabildiğini ... İnsan , şimdilerde , doğaya da , canlılara da düşman hatta kendine ... Değer yargıları tükenmiş. Televizyon karşısı uyuklamalarında tüketim reklamlarına hayran , canlılara düşman , beton sever , doğa sevmez yaratıklar .... Kaç yerinden yaralarımı deştiniz şair şiirinizle. Mükemmeldi her haliyle. Esenlik diliyorum olabildiğince. Saygılar.
siz hiç üveyikle ay çiçeğinin öpüştüğünü gördünüz mü? ya su sarmaşığının kendine en yakın dalı mesken tuttuğunu
girişiyle pür dikkat kestin şiire....
ve anne söylemi ile devam eden ki....
anneler ne derse sonradan anladığımız gibi ne kadar doğrudur...
“bütün sokaklar aynı” derdi annem her evin penceresinden yansıyan hikayelerin ağırlığı kadar zengin ya da kimsesizler gibi yoksul kaldırım masallarını anlatan yaşlıları tanır mısınız ve hüzün kokusunu yağmurun
hikayelerin farklılığı perdelerin ağırlığını fazlalaştırır ve lambalardaki renklere vurur...
şimdilerde ormansız tüm boşlukları yalıyor şehirler hızla çoğalan nüfusa karşılık azalan insanlık gölge ruhların karanlığı kadar geniş dünya düşünün kuşların kanat çrpmadığı bir gökyüzünü dağların uyanmadığı bir sabahı
kalabalıklaştıkça yalnızlaşıyoruz....ahh ki ahhh
tüm çiçekleri severim yaban güllerini daha çok ya siz kedileri sever misiniz?
kedilere olan aşkımm bambaşka hoş burda anlatılmak istenen o değil ama içine kedi girmiş ya aklıma zeytinimle peynirim geldi...
“bütün sokaklar aynı” derdi annem şimdilerde değil kekeme bir yalnızlığı giyinmiş kaldırımlar sardunya çiçeklerini misafir etmiyor pencere önleri tahta kapılardan geçilen geniş avlular da yok ah!... eski insanların zenginliği…
evet eskiden belki daha zengindik... her kapıdan bir ses gelir bir güler yüz olurdu
şimdi herkes birbirine küs...bakkal amca yok tanıdığımız....
madeni bir tadı var komşulukların ve yüzümü ekşiten güveni
karşı komşumuzu hangimiz tanıyoruz ki
elinde bir fincanla gidip şeker kalmamış diyebilirmiyiz
yada ekmek kalmamış ekmek var mı ?
bir tabaktan yemek yemez olduk...
içimde tuhaf bir öfke göğsümü yumruklayasım saçımı yolasım sokaklara çıkıp bağırasım d e l i r e s i m var
gittikçe yalnızlaşan gittikçe robotlaşan gittikçe monotonlaşan bir toplum oluyoruz ve susuyoruz buna
akşamları komşuya gitmek yerine facedeyiz...
balkondan onlarla sohbet etmek yerine internetteyiz
alışveriş yapmak için bile interneti kullanıyoruz
sokaktan geçenleri eskiden tanırdık bakardık yabancı bir yüz olunca nereye gidiyor diye...
“bütün sokaklar aynı” derdi annem
şimdilerde değil…
evet can eskidendi o sokaklar şimdi yok artık
çok güzel anlatmışsın
sevgimlesin