ölmeyen bilemez
aslında sadece yazmak istedim
yazmak ve tükenmek hepsi bu dilimin altında paslanmış sözcükler var bu başlı başına bir intihar sanki düşünün biraz öldürücü suskunluğa kim dayanabilir sustum ve tersinden yazmaya başladım hayatı insan ölüyken yazar mı demeyin! yazıyor işte azdıkça kanayan yara yazdım ve sustum çok bilinmeyenli bir denklem gibi aklımın koridorlarında pusu kurmuş kirli düşünce akımına mensup vesvese ellerimin çeliğinde birikirken zamanın meczup iniltileri yürekte dağılan nardır sevda sizlere kuşlardan bahsetmek isterdim mor sümbüllü dağlardan masmavi denizlerden bir çocuğun gözlerindeki ışıktan gökkuşağından ve dolgun başaklardan ama ilginizi çekmez değil mi paradan başka düşünün biraz kaç asır tükettiniz ey ademoğlu durulmadı kana olan düşkünlüğünüz aklınızın uçkurundan silinmedi sübyan gelinler ve dahi ölümler aslında sadece yazmak istedim yazmak ve gebermek bir an önce insan yazarak ölür mü demeyin ölmeyen b i l e m e z Barış Çiçek |