BUNALDIM YETİŞ GARDAŞÜç buçuk milyon Türk’üz, ocağa ateş düştü Seyredin Müslümanlar; Hamus-Hama yanıyor. Göğsümde delik açan, zalimce Esat coştu Özümden akan kana; zevkle ekmek banıyor. Kedi eti ödüldür, bir günkü emeğimiz Günlerce açız dostlar; fareler yemeğimiz. Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş! Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş! Bayırbucak yerle bir, bombalandı daha dün Balalarım nefessiz, canlı canlı gömüldü. Buna can mı dayanır? Yüzüme doğmuyor gün Dostlara bağladığım umutlarım yamuldu. İnsanlık utanmıyor ar damarı çatladı Ülkemdeki iç savaş, zulmü beşe katladı. Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş! Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş! Sizinle konuştuğum, dilimi yasaklayıp Soyları Türkmen diye meydanlarda astılar. Dış dünyaya açılan sesimi kısıklayıp Acımadan üstüme, böcek diye bastılar. Tutsaklık küflü hançer, yüreğime batıyor Ölüme ramak kaldım, nabzım zar-zor atıyor. Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş! Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş! Yetiş ki ciğerime; ciğerinden nefes ver Tekrar senin yanında, başım dikçe durayım. Albayrağın yanında, Gökbayrağa kanat ger Palazlanıp düşmana, tüm gücümle vurayım. Sağ başımda babamdır, nefessiz yerde yatan Bizler şehit düşsek de; yaşasın Eziz Vatan! Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş! Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş! İsmail Süklüm 05 şubat 2014 KASTAMONU (Şiirime yorumlarıyla destek olan gönül dostlarıma teşekkürlerimi sunarım) |
BLOGuma aldım iznin olmadan.
Selam ve saygı bırakıyorum.
http://turk-alemi.blogspot.com.tr/2016/10/bunaldim-yetis-gardas.html