Kronik Aşk Sendromu
Avuçlarımda yazıp da yollayamadığım bir tomar gözyaşı
Yüreğimin sayfalarından her gün seni susuyorum Yüreğim sarardı güneş yanığı hasretinle Düş’ tüm Düştüm Dağıldım parça parça Kırıldı zaman tam ortasında Toz bulanık coğrafya Sisli bir sonbahar da Kutsanmış bir şiirin göğsünden öpüyorum tan ağarırken saçlarıma Avuç içlerime şiir dolduruyorum tıka basa Bazen dudaklarımın hırpalanmış mor bölgesine konar imgesi eğri bir cümle Seni sustuğum andır o Yutkunduğum harflerin ağrısı budaklanırken içimde Güvercin mavisi gökyüzünden gözyaşı damlıyor sevgili -Özgürlüğüm sana takılıyor Gönlümün çorak topraklarını kazıyor yılmaz rençperler Yankılanıyor ağlamaklı sesim boz-kırda İnceden inceye bir sızı geçiyor içimden Yar’ama dokunma Kronik aşk sendromu teşhisi koydu yüreğime doktor bir ömür seni sevecekmişim Ama sen yoksun yanımda yine - Bazen yaşamak en kötü ölüm biçimidir Ölüme dokunma Ahraz |
Öperim ben bu dizeleri.
Hürmetle üstad.