GereksizBir çocuğun arife gecesini bayramlıklarıyla sabah etmesidir seni özlemek... Özlemlerin en yamanı; seni özlemek. Yapayalnızım gibi hissediyorum sen yanımda yokken Ve çığlık atıyorum hasretine, İçimden ağlıyorum anneme bile belli etmeden. Sevgili her daim özlenir elbet Fakat durum böyleyken daha bir ayrı özlemekteyim. Çünkü istesem de görememekteyim, Atlayıp yanına gelememekteyim. Hem sevgili sadece uzaktayken özlenecek diye bir ayet yok ki. Aynı şehirde nefes alsak bile çok özlemekteyim. Suratındaki gülümsemeyi, Benimle uğraşmanı, Yürürken koluma girmeni, Gözlerine bakarak konuşmayı... Beter iş, seni özlemek. İçimde kocaman bir boşluk oluşturdu bir kaç günlük hasret Ve sana sıkıca sarılmadan da dolmayacak. Sayılı gün çabuk geçer sözü doğru çıksın diye çok dua etmekteyim. Mesela şu an ne yapmaktasın? Ben ne yaptığını hayal etmeye çalışmaktayım. "Şu anda ne yapıyor?" Adın üstünde be canımıniçi: "Sevdicek" Şimdi söyle bakalım bana! İnsan seni özlemeyecek de kimi özleyecek? Gözüm kulağım hep telefonda. Haber beklemekteyim sevdiceğimden. Çaresizce beklemekteyim. Sonuçta bir işaret bir işmar beklemekteyim. Bir bitanem, yanına da gülücük konmuş mesajı özlemekteyim... Zaman ne kadar hainmiş be sevdiceğim. Tık tık geçen saniyeler bile hep ağır çekimde. Uyursam çabuk geçeceğini sandığım geceler hiç geçmemekte. Havalar ısındı ama evin içinde bile senin aldığın kazakla oturmaktayım. Sabrı öğrendim özleminle ve ne zor olduğunu sabretmenin. Off çekmekteyim sevdiceğim şansımıza. Nerede oturduğunu bilmekteyim, Fakat gelip görememekteyim, beklemekteyim. Kudurmaktayım, saçımı başımı yolmaktayım. Bizim göt kadar olan evin içinde volta atmaktayım, Sonra mutfaktaki kanepenin bir köşesine çöküp kalmaktayım. Uyumaktayım, rüyamda bile seni görmekteyim. Kalkıp yanına gelmek istiyorum ama olmaz, yapmamalıyım! Senin için, benim için, bizim için, geleceğimiz için yapmamalıyım... Ve yine beklemek çıkmakta karşıma soğuk suratıyla. Ve de daha bir fazla özlemekteyim. Kapı çalsa, gelsen yanıma kocaman gülüşünle diye beklemekteyim. Hiç bir şey umurumda olmuyor sevdiceğim seni özlüyorken. Olur olmaz gülüp, durup dururken ağlıyorum çoğu zaman. Hasta bir ifade kapladı suratımı ve ter kokusu sakalıma bile yansıdı. Tutarsız cümleler kurar oldum konuştuğum insanlara. Kısa süreli unutkanlıklar yaşamaya başladım, sen hariç sevdiceğim. Geceleri saatlerce boş boş tavana bakarken buluyorum kendimi. Her şey üzerime yıkılsın ve sadece sensizliğe neden olan zamanlar geçsin istiyorum. Konuşuyorum seninle sanki karşımdaymışsın Ve gözlerimin içine bakarak dinliyormuşsun gibi... Gözlerim yanarak özlemekteyim. Yakınken uzak kalmak ve yalnızlık... Yalnızlığın rezilliği... Daha bugünken, sensiz yarının nasıl geçeceğini düşünmekteyim. Saliseyi dakikaya, dakikayı güne, günü aya çevirmekte seni özlemek. Kavuşunca da; bir gün bir saniye gibi geçivermekte. Seni özlemek; sen yanımdayken bile olabilen bir şey. Özlemek seni yaşamaktır sevdiceğim. Umut beslemektir seni özlemek ve burnunu silmeyi ummaktır eskisi gibi... Allah tarafından sınanmak gibi bir şey seni özlemek Ve yağmur altında en çok ıslanmak istediğim gün havanın en sıcak olması gibidir seni özlemek. Bütün özlemeklerden sancılı, apayrı özlemektir seni özlemek. Ve poyrazın ardından çise yağmurlarının yağacağını beklemektir seni özlemek. Ve cebime sığsın diye; sapını çiçekçiye kestirdiğim bir kırmızı gülü, sana her defasında getirmektir seni özlemek... |