balkon menekşeleriah...uzaklardaki baharım açsın diye saçların gibi dalga dalga gene ektim o çiçeklerden balkonuma birde resmini astım duvarına nisan sonu yakın ne güzel kokular gelecek yazlık masasına yapışmış sözlerinden cezayir menekşesi bu bezan mayısa uzanıyor tomurcuğa durmaları şaşırıyor mevsimini utanıyor gözlerinden ne kadar günüm arttığını biliyorum ömrümden kirli çıkınlara saklıyorum kefen parası gibi nafile sevdalara rehin koymuşum anladım deli zamanların doruk mekânların sürecini durur mu meyveye dere dibi salkım söğütler dallarım budaklarım kırılıyor seni tanıdığımdan beri hangi dilden hangi tenden seveceğimi unutuyorum bazen umudumda freng diyarının kösleri kurumuş mezarlık sarmaşıklarına su veriyorum gözümden tohuma duruyor soğuk mermer nüksediyorum yeniden gümanım olmuyor özümden bir koca ordu yaşıyorken tek kişi talimden geçiriyorum tutunuşumu kavlimi gövdeme musallat ihtimal aşkları tek tek ayıklıyorum ayrık otları gibi iz koyuyorum müjdeci serçelerin seharine figanımla anlıyorsun inanıyorsun değil mi yaşamaya pişkinim sana acemi nice girdaplı ırmaklar bağlamışsın yollarıma haberim yok bu nadasa kalmış yürek ab-ı hayata bile titrer mi timur divanı gibisin söylemelerime ah...sevdalım bir de dillerim çözülse kasım |