KENDİME SAKLANDIMasılı kaldı aynalarda kimsenin bilmediği yanım seni sakladığım zorba zulamda kendime saklandım her umudum bir dal cigarada tutsak her yalan nasırlı bir yara avuçlarımda her kapı defalarca patlamış suratıma sordukça sorularım vurulmuş alnından küsmüş damarıma kan çekilmiş hayat damarlarımdan bana güz bile düşman herkesten önce benm bağımda döker yapraklarını kıyamam yağmura karışacak diye yaşıma yaşım ürkek dökülmez yol gözleyen gözlerimden yapayalnızım kırıldı kollarım üvey bağırlarda epey zamandır öksüz kederlerim kabullenmedikçe zalime yenilmeyi en acı tokadı ağırladım ağırdı düşler kaldıramadı rüyalarımı hiç huzurla uyumadım en tehlikelisine umudumun tenha bir asfaltta kıyıldı hunharca masum çocuk kokusu çabuk söküldü yağmura aşık avuçlarımdan her poyraz kanatlarında beni taşıdı uzun zaman taşlandım kendime saklandım yalnızlığı iklim saymış zavallı limanlarda çatkapı kondu öylece ayrılık soluma zavallı bir balıkçı kayığı gibi vuruldu en mülteci zamanlarım sonra yetim kalan bulutların gölgesinde acıyı emzirdi tıknefes sevdalar fırtınaya inat defalarca adını haykırdı zavallı martılar bunca yalan içinde tertemiz saklarken aşkını en tazesinden hayaller kapakladım yokluğuna bana bakmayan gözlerinin ferine benli fırtınalar çizdim yıkasın diye yokluğunu kendime saklandım yaralarım hayli taze sevgili gözümde hala vedanla batan o kıymık düştü düşecek hayat uçurumundan beni diri yollayacak mahşere yaşarken çürüten bu zalim ayrılık GG ... |