Şimdi ben İstanbulmuşum
Şimdi ben İstanbulmuşum
bul beni bulabilirsen cukurcumada bir yokuş dibi emirgan korusunda tüylerini döken bir kuş ve dahası aşiyan kağıt helvaların kayıntısı üsküdarda vapurların konik bacalarıymışım betim benzim is sarıyerde martılarmışım simitte susam Şimdi ben istanbulmuşum bul beni bulabilirsen kaçak inşaatların köhnelerinde bebekte sosyetik ağzımın fukara sularında yahut haliç ki bize o evladır ah bu altın boynuz ne beladır güneşle batarken ola ki yeni rakıda bem beyaz bulursan farzı misal ah bir yudumda boğaziçi denizde ters bir akıntı gibi Şimdi ben İstanbulmuşum bul beni bulabilirsen cüzzamlı seviyorum tut ellerimi cankurtaranda bir közde kahve kokusu ve telvesi kadar koyu aşığım başımda bahar-ı saba sirkecide ipsiz sapsız tren rayları gelmez insafa halicenap bulutların yağmalayışı adaları ve tadı dudakların kadar kadınsı değilse de içimde bir yerdesin içim rahat ki şimdi ben istanbulmuşum bul beni bulabilirsen İ.erturk |
şimdi kaybolmak var şehr_i sihrimin yeditepeli sonsuzluğunda...
ş i i r d i...