YOL
Seyrine doymak ne mümkün aleme niran düştü…
Baykuşu dost edindi, bahtına viran düştü. Uçtu semaya doğru yükseldikçe yükseldi! Uykudan uyanınca cana heyecan düştü. Aklının bam teline dokundu mizrab ile, Haykırdı öz nefsine…ne hazin dokunuştu. Atıldı meydanlara sonsuz bir gayret ile… Çekti hak kılıcını gölgesiyle vuruştu! Ortalık toz dumandı, yoktu bunda tek hile; Ebediyyet yolunda en mukaddes duruştu. Hep kendini anlattı mana yüklü sözlerle… Akıp giden ömründe zamanı durdurmuştu. Seyrine doymadı gönül, ferdada nur görmüştü, İmanı dostu idi, dostu umut olmuştu. Bitmedi mücadele…biter miydi gaile; Batıl davada değil…HAK YOLDA bulunmuştu. Hasan DEMİRCİ |
cok güzel bir şiir
sizi kutlarım