uzak bir şehrin tuzağında yaşadı her zaman ne yağmur aldı ne de gün gördü başı, yoldaşı aynadaki adam sırdaşı ardındaki sır; gün de saymadı çetelesini de tutmadı yılların, eskimiş bir takvimden her gün koparıldı canı.
buruldu uykuları soysuz gecelerde huysuz ayazla dalaştı gölgesiyle dolaştı kaldırımlarda; yol oldu duvar oldu sokak oldu adı bilinmeyen; vurgun oldu soygun oldu cinayet oldu çözülmeyen.
ve âşık oldu… âşık oldu gönül panayırındaki kadına, kalplere bağlı kara ipte bir o yana bir bu yana gezerken cambaz düştü elinden sahte değeneği bozuldu ihanetin dengesi; ikinci gösterisini yaptı oyuncu dansöz olup soyundu küçük sahnede dalgalandıkça bedeni tutuşuyordu sudaki teni; ve finalde palyaçoydu birden silindi ağlayan yüzü gülüyordu aslında çürüyordu kalbi ve alnında başka kader yazıyordu.
iskemleden ağlayarak kalktı adam yerine başkası oturdu.
duvarda gençlik resmini karda son izini bıraktı başını gömdü omuzlarına, yani mezar taşını aldı yanına kendi etti duasını yalnız yürüdü son durağına.
artık kendine ağır bir yüktü; biliyordu, onurun bir zerresi dağ gibi sevdadan daha büyüktü…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
adam şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
adam şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
''dansöz olup soyundu küçük sahnede dalgalandıkça bedeni tutuşuyordu sudaki teni; ve finalde palyaçoydu''
bu dizeleri okuduktan sonra böyle bir öz çıkardım kendime ''Maske ardındaydı sevda bir gün ansızın çıkarıverdi maskeyi iki yüzlü aksine gördü kırık bir aynada yüzün biri beyaz diğeri kapkara''
GERÇEKLERE SOYUNUNCA HAYAT CIPLAK DUYGULAR UTANIYOR VE SORUYORUM KENDI KENDIME ASK VEREN MI YOKSA ALIP GÖTÜREN Mİ ?
üşüdüm şairim şiiri okuyunca AŞK kırık bir sazdan dökülen notasız bir hüzün gibi...Sevgiyle kalınız
Sevgili kardeşim dağ gibi bir şiirdi önümde duran şiir bitince kendimi boşlukta hissettim bana bu şiiri anlat dediklerinde ben Ömer Nazmi Kardeşimi mi anlatmalıyım yoksa şiiri mi
asil bir yaşam mı bu yoksa yaşamın estetik ve ölçülü bir şiirimi biraz da yaşamın tınısallığı vardı içinde
seni hep şiirle birlikte andım sevgili kardeşim ellerine sağlık
bu enfes eserini yürekten kutluyor yeni yılda en iyi dileklerimi sunuyorum her daim sevgimle
kaçkınıyım bu şehrin; gecelerinde sayıklarken adını bir hüzün. Lâl Mekânda soyutlaşıyor bütün herşey. artık mülteci bir yalnızlıktır şair; sükûtun girdabında kaybolmuş, birkaç şiirdir, / yakabilirsiniz...
Nereye Üstad, nereye? Olmadı böyle, molalar (hem de uzun) olmaz. Yorum yazmadığıma bakmayın, her şiirinizi mutlak okurum. Bizi şiirlerinizden mahrum etme hakkınız var mı? Gönül kurdelem sizin, kararınızı değiştirmeniz şartıyla. Artık yaşlandık, mola verecek, dinlenecek zaman kalmadı Üstad. Dudağımızdaki ıslıkları çalma zamanıdır. Saygılarımla.
dalgalandıkça bedeni
tutuşuyordu sudaki teni;
ve finalde palyaçoydu''
bu dizeleri okuduktan sonra böyle bir öz çıkardım kendime
''Maske ardındaydı sevda
bir gün ansızın çıkarıverdi maskeyi
iki yüzlü aksine gördü kırık bir aynada
yüzün biri beyaz diğeri kapkara''
GERÇEKLERE SOYUNUNCA HAYAT
CIPLAK DUYGULAR UTANIYOR
VE SORUYORUM KENDI KENDIME
ASK VEREN MI YOKSA ALIP GÖTÜREN Mİ ?
üşüdüm şairim şiiri okuyunca
AŞK kırık bir sazdan dökülen notasız bir hüzün gibi...Sevgiyle kalınız