Sismik boşluk*beni terkettiği yer kumların ısırdığı bir andı kükreyen gecenin kapısı gibi kapandım yüz sürdüm alıştığım karanlığa kelimelerin dağılan bir yanı vardı kokusunu kazanmış yarpuzlar dal üzerinde saydam damarlı sulara rastladım ekmeğe, şaraba ve ona perdeyle kapanan sükut, izini kaybeden us’a kardeş halkın selamı kesildi bir sunak kurdular önce beni sonra onu ve diğerlerini ancak ruhların duyabileceği ezgiler ve bekaretin çeliği sarsıldı risalesini dinleyenler kaybımın bir yabancıyı selamlar gibi geçtim kendimden başka isimler, sanlar ve sancılar aldım ölü veya uykulu değil hiç kimse günah saati durdu kabahati küsmek olan çocukta bulundum ~ |
Hep içimizdeki küskün çocuktur yarasına yara kattığımız
İçimi içime akan suydu şiir sevgiler