Emekli İnsaf Diyor *
Hayat, öyle acı ki derdine dert ekliyor
Derdi çeken emekli, devasını bekliyor Günler geçip gidiyor kalbi ise tekliyor Yeter el insaf diye dil de artık duruldu Her ayın o, başında borçları sıralıyor Biten borçta yok ise defteri karalıyor Emekliler yük bize, diyenler yaralıyor Yeter el insaf diye el de artık yoruldu Eti yağı unutmuş, ucuz ekmek arıyor Tenzilat olur diye, günü düne sarıyor Ardında hep dolaşan, vekilleri arıyor Yeter el insaf diye dul da artık gerildi Gerildikçe gerildi, emeklinin bam teli O perişan haline şaşıp demeyin deli Çıkmıyor hiç cebinden, vezirin tali eli Yeter el insaf diyen kol da artık kırıldı Riyakâr şom ağızlar yarasını kaşıyor Dağlar kadar elemi artık dışa taşıyor Sebebine, ah edip dertleriyle yaşıyor Yeter el insaf diye sol da artık yarıldı Cana tak etti artık sessizliği bozuyor Derman olmayanların üzerini çiziyor Eski kural geçmiyor, yenisini yazıyor Yeter el insaf diye gül de artık derildi Para yok diyen vekil emekliyi üzüyor Unutur mu emekli bunu akla yazıyor Kesin isimlerini, beynine tam kazıyor Yetti el insaf diyen lal de artık dirildi İnce ince hesaplar ayı, ayı tutmuyor Emeklinin totali, bir tek vekil etmiyor Beli bükük emekli, eli gücü yetmiyor Yeter el insaf diye pul da artık serildi Alın teri göz yaşı, Cemali der aş yitti Baş tacıdır diyen o vekil nereye gitti Hakir gören tavırlar incitti heder etti Yetti el insaf diye kul da artık yoruldu .. Cemali(H.C.ÖRS), Ankara - 01/2024 (A - 343) |