BEBEK
O masum dudakları ballara nispet gibi,
Gülüşüyle dünyaya neşe katıyor bebek. Gözünden ıslak ıslak damlarken mürekkebi, Sanki umutlarını suya atıyor bebek. Yastığında saklıdır, bütün beyaz düşleri. Sarhoşu kıskandırır, bir anda düşüşleri. Seslendiğin zamanlar geriye dönüşleri; Güzelse de kahrıyla, göze batıyor bebek. Arkasında dolanır bir gölge gibi yemek. Unutulur mu bilmem, harcanan onca emek? Kifayetsiz kalıyor bazen de nazlı demek. Yatağı beğenmeyip yere yatıyor bebek. Düşünmez geleceği; zamana yok saygısı. Ânı kurtarabilmek hayatta tek kaygısı. Nankör olmasa bile nerde vicdan duygusu? Huysuzca annesine boşa çatıyor bebek. Bir kere inadından dönmüyor ki geriye. Bazen taş çıkarıyor en zararlı deliye. Ortalığı yıkıyor ilgilensinler diye! Aklınca tereciye tere satıyor bebek. İbrahim Halil MANTIOĞLU |