Katiline Aşık Kurşun Hamalı
...
ateşle kar arasına demir atan masalların yoktur mesafesi! an’dan gayri uzağa düş’müşüm biraz gururdan biraz da esrarından öte belli ki turna sürüsü çekilmiş yorgun bir göl yatağı yüzüm toprak hatırına nice nice üzülmüşüm belli ki denizlerin üstünde gemileri kaybolmuş bir türküyüm serseri bir kurşunun hamallığında katiline âşık! alnından vurulmuş tebessüm sen ki tiryaki bir çiçeğin küllerine kıvılcımlar düşüren bendeki efkârı bilmeyen pastoral renklerin en gizil yerindesin salıncağında zülüflerin dalgalanır göğün morla çalkalanan yalnız bir sala düşmüşüm yıllarca kürek çekmiş sonsuzluğa nazarım sen ki hâla şehlânın mihenginde hüzzam bir kavalın sesindesin bu melodi uzun bu melodi nice coğrafyalar deler emanetten çıkmışım sorma! nasıl bir zora düşmüşüm sen hâlâ bahar yağmurları altında ben susuzluğun bayramında giderken kime bıraktın yüzünü a gülüm sen hâlâ kedersiz bir tarihin tahtında ben yaban ağrıların taşrasında sen hâlâ sefkat dilenen bir çocuğun en dâre yüreğindesin gökkuşağının kırılan rengine güvercinler süzülür yeniden bunalan iklimlerin kalbine cemreler örülür yeniden bak aşk diye yine gelincikler ağlatır siyah tangolu haramiler kuşatır yolları yarı aşina yüzüm birazı sabıkalı birazı kaçak gün doğuyor yine önünde diz çöküp yalvardığım ben kötürüm bir gecede sen hâlâ yorumlanmamış bir rüyânın en derinindesin , _boran |
Ruhi Sunun sesinde soylendi türku tadinda ruhum
Ödülü siirdir benim nazarımda
Şiir bizimdir artık
Teşekür ederim
Saygılar