Ekilir
Çekilir insan bazen içine
En kuytu köşesinde ağlar sessizce Taş değildir neticede Yıkılır etten duvarları üzerine Enkazını kendisi kaldırana kadar bekle El sürme mahremine O dik duruşu sağlayana kadar El verecek kendi çaresizliğine.... Ekilir insan bazen yer yüzüne, İnsanlık tekrar tomurcuk açsın diye.... Çağdaş Durmaz |