YALNIZ KURT
Münzevi yalnızlığım sukutu enginliğim
Tufanlarla boğuştum kılıcım kına sürdüm Sorgusuz soluduğum gök berrak zenginliğim Kalp kapağım göz ağrım aşk şehrime sur ördüm. Ruhumda aşklı hançer bağlarına yaslanır Gülüşür gamzelerin müjgânların ıslanır Tebcil kılar harmanım değirmenim beslenir Boz bulanık sellerden ezilerek un durdum. Tuzakları kuranlar çukurunda boğulur Toprak ana dilerse yağar gökler sağılır Kükreyen aslanlardan leştekiler dağılır Anadolu’m ozanım vatan namus öz yurdum. Kurt ulursa niyeti hasletinden bildirir Pas tutmuş gönülleri mürekkebi yeldirir Hamhalat beyinleri düşünceyi yıldırır Olamam kapıkulu dağında yalnız kurdum. Sarraf eli altını yere düşse kir tutmaz Güneşin parlaklığı karanlığı er tutmaz Denizlerde inciler kumsallardan yâr tutmaz Aşka serdim döşeğim Tanrı adı ant verdim. |
Bu vesile ile yüksek eforlu bu şiiri ve değerli ozanımı tebrik ederim.