BIKTIM
Boş verdim dünyayı, boş verdim canı.
Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım. Çileye, dertlere çıkarken, ömrümün sonu. Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım. Kime can dedimse, canımı yaktı. Beni onulmaz türlü, dertlere attı. Diller hançer oldu, bağrıma battı. Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım. Derdimi anlatmaz, şu yazan kalem. Yüzler sahte olmuş, sözlerse yalan. Azrail can alır senden, gelince sıran. Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım. Doğruyu söylemek , suç olmuş şimdi. Her tarafa bak çirkefle, hileyle doldu. Garip aş bulamazken, ocaklar söndü. Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım. Sokağa çıkmaya, utanır oldum. Taşı aş eden, yoksular gördüm. Riyakârı şu ömrümden sildim. Ben hayattan bıktım, ben benden bıktım. Muhsin SÜNBÜLCÜ. |
Sitem duygusunun mısralara sel gibi aktığı nefis bir yakınma şiiri okudum.
Kalem usta olunca böyle seçkin eserler gün ışığına çıkıyor.
Güzeller güzeli bir şiir kaleme almışsınız. Beğenerek, emeğinize ve sanatınıza saygı duyarak ilgiyle okudum. Kalemin duygulu, vurgulu ve edebi şiirler konusundaki kudretini gözler önüne seren seçkin bir şiirdi.Gönülden tebrik eder sonsuz başarılar dilerim. Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun efendim.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. Bodrum.