ÖLSEYDİN KEŞKE
Arkanda virane bir dünya bıraktın
Çekip gitmeden önce bilseydin keşke Döktün içimede kor ateşler yaktın Benim yerime kendin yansaydın keşke Bu nasıl zalimlik hiç acımadın mı Bir dönüp arkana bakamadın mı Ölüm diye inliyorum duymadın mı Kapımda sadık itim olsaydın keşke Kalleşçe vurdunya çok yanıyor canım Kalbim durdu sanki dolaşmıyor kanım Acı ve hüzünle doldu dört bir yanım Giderken canımıda alsaydın keşke Her sözün yalanmış, her işinde dolan Zulüm ve işkence arkanda kalan Yağlı urgan oldu boynuma dolanan Giderken son tekmeyi atsaydın keşke Delirdim gittim işte ben yana yana Canlı cenazeyim ecel değdi cana Ölümün böyle ağır gelmezdi bana Böyle gitmeden önce ölseydin keşke Erhan DOĞANAY |
Çünküler can sıkıcı, cevap üstüne cevap
Bir de keşkeler var ki, ölüp ölüp dirildim
Acabalar problem, hesap üstüne hesap
Anladım ki bir değil insan denen mahlukat
Bazıları gereksiz veriyorken zayiat
Şiirinizde keşkelerin ağırlıklı olduğu dizelerinize ben de kendi ''Zayıat'' şiirimden bir alıntıyla eşlik etmek istedim. Benim de yorumum bu olsun. Naçizane...
Tebrikler kaleminize. Saygılar...