Sarhoşum
Sarhoşum sarhoşum, uyandırmayın beni
Bırakın sallana salana yürüyeyim! Normallik dediğin nedir ki? Herkes konuşmaya ҫalışıyor aynı dili Ama başka şekilde ҫalıyor iҫinde ki zili! Sarhşum sarhoşum, uyandırmayın beni İstemem ne atlas, ne libas, ne de ipek giysiyi Yeter bana yeter bir keten bezi … Hazırladığınızda mezar yerimi Dünya’dan ne götürebilirim ki? Hiҫ kimse bilmez türlü türlü yanan iҫimi Sarhoşum sarhoşum uyandırmayın beni! Hiҫ hesaba katmam bir kültürü veya dini İnsanlıktır normum, Ҫöpe attım iҫimde ki nefreti ve kini! Sildim acı ҫeke ҫeke iҫimde ki egoist güdülerimi Ama daha ҫok dövülmem gerek İnsanlığın örsünde Ders versem de en yüce bir kürsüde Girmemek iҫin bukalemum gibi şekilden şekile Kayıp olmadan kalmak iҫin kendimde Sarhoşum sarhoşum uyandırmayın beni Uyandıkҫa kirletiyor bu Dünya denen yer bedenimi Uyanınca kanıyorum ben de dünyanın nimetlerine Servetine ve şehvetine Girmek iҫin bir gönüle … Fakirim, lütfen beni zengin etme Sarhoşum sarhoşum uyandırmayın beni Arındırmak iҫin dünya nimetlerinden bedenimi Tanımam ve kabul etmem İnsanlıktan başka hiҫ bir rengi! Birden bire bir doğaҫlama eşliğinde gelen duygularla yazdım bu şiirimi! H. Hüseyin - 28.03.2020 |