Oğul
ateşin hükmü dağılıyor susuşlarında
ânın kadranı kopuk çözülmüyor sır perdesi oğul I. yüzümdeki boşluğu kıralı aynalar dip uçurum gözlerimde mor menevişli baharların ateşi solduruyor yeşil yağmurları usul usul salkım salkım üzümler sağıyorum yüreğimden içimdeki putu azat etmek için karanlıktan karanlığın sesini duyuyor musun oğul II. lâ kokusu sinmiş bedenine ürkek d/ okunuşlar kelebek kanatlarına baharı iliştirdim solgunluğuna aldırma yurdum güllerinin kulak ver çekiç seslerine usulca uyandır içindeki Kawa’yı ateşin kalbine yürüt ÖZGÜR düşleri ~s’ağır bir putperest kavmidir düşman kuşan şeytan kılıcını oğul ~ |
tahmin etmeliydim oysa :) ulaşamayacağım bir güzellikte yazıyorsun her daim
bünyem kabul görmemiş olabilir
....