Ellerin... Önce ellerini sevdim ben O kocaman Güçlü ellerini Devâsa çınarlar devrilse de Sen benim sırtımı yasladığım en sağlam çınarımdın Âhhh sevgili Tek derdim seni mutlu görmekti ömür boyu Biliyorsun Minnacık parmaklarımın arasını saran O boğum boğum parmaklarına nasıl da hayrandım Bilemezsin Bazen doya doya seyredesim Bazense tek tek öpesim gelirdi İsterdim ki hep parmakların parmaklarımla sabahlasın İlk günaydını onlar söylesin aşk nağmeleriyle birbirine Önce ellerini sevdim ben Sımsıcak Şefkât dolu ellerini Yalnızlığımın ayazını nasıl da örterdin parmak uçlarınla usulca Üzerimde pembe bebeklik battaniyem varmış gibi Öyle mesut olurdum ki Anlatamam sana Sanırdım annem geldi Yüreğimde kocaman sevinçle uyurdum Önce ellerini sevdim ben Bir liman gibi korunaklı Bir yuva gibi huzurlu Alınteri çizginden kaç kez öptüm Kaç kez seni sevdim sen görmeden Unuttum Unutmadığım tek şey ellerinin kokusu Öyle güzel kokardı ki her bir köşesi Sanırdım babam geldi yemyeşil bakışları Ve elinde bir demet papatyayla Ruhumda biriken sevi çığlıklarıyla uyanırdım Önce ellerin gitti Sonra sen gittin sevgili Ellerin ki Ellerimdi Hep özlenen Hep beklenendi yüreğimin tahtında "Hoşçakal sevgili" Ellerime iyi bak... nagi han |
Kızların babalarına olan özlemleri hiç bitmez...
Ve dönülmez yollara koyulup sessizce gitmişse
beklerisin
ağlarsın
bitersin!
Yürek sesini yüreğimin en duygusallığı ile kutluyorum
Kendine bak.. Sen sana lazımsın
Nagihan kokuların tükenmesin...