Daüssıla 11-Şefyanında memuriyete başladığım sizlerden iyi olmasın şefim; bir hafta sonu fazla mesaiden sonra beni kolumdan tutup; yemeğe götürdü ardında kahveye gittik onlar oyun oynadı, ben çay içtim, ardından evine, kahve içmeye “elini öper birtanecik evladım” diye kızıyla tanıştırdı, bana babalık yaptı nasipmiş evlendik; elde yok, avuçta yok “garip düşünde güler” “garip kuşun yuvasını Allah yapar” dedikleri gibi; çok elimden tuttu rahmetli çok..!, ilk hanım, için yıllarca hastanelerde çekdiğimiz onca çile kendi de çok çekti zavallı, bana da az çekdirmedi hani.. çoluk-çocuğun sefaletini anlatmaya dilim varmaz, görenin gönlü razı olmaz, ölmedi, “kurtuldu” dedik çocuklar küçük.. elde-avuçta kalmadı bir sene çoluk-çocuk her fırsatta ziyaretine gittik, sonra unuttuk gittik unutmadık da unuttuk, ordan tayin olduk.. gitmedik.. gidemedik, nur içinde yatasıca rahmetliyi ziyaret edemedik.. dertten-telaşeden yılların geçtiği aklımıza gelmedi bir-kaç sene öyle geçti, Allah hepsinden razı olsun, konu-komşunun kol kanat germesiyle hem baba oldum çocuklara, hem anne, çocuklar daha küçük üvey ana eline bakmasınlar babaları gibi rezil olmasınlar diye yedi sene bekar kaldık, derken işte eş-dost araya girdiler de kocası çıkarı vermiş çocuğu olmadı diye şimdiki bu ikinci hanımı aldık hakikaten çok temiz, tertipli, muntazam evimize bir tertip-düzen geldi tamam …………………….. ama, “yamanın üstüne yama” tutmuyor tutmuyor ves-selam… ….!!” Resim Sajaev Kumar |
Yüreğiniz sağlık kutlarım yazan kalemi sayğılar.