Mahalle Kitabı - Mahalle Kitapları

Öykümüzde bir hayalet dolaşıyor: Sait Faik’ten Vüsat O. Bener’e, Ayfer Tunç’tan Haldun Taner’e, Füruzan’dan, Mustafa Kutlu’ya, şekil değiştirse de özü değişmeyen, doğum lekesini andıran bir sancı, bir yara, bir sızı. O, İstanbul’un arka sokaklarında, dar kaldırımlı sıkışık mahallelerde, yoklukla, trajediyle, felaketlerle göğüs göğüse yaşayan çocukların, kadınların, adamların hayaleti. O, şairin de..»»

Tabletlerin, akıllı telefonların olmadığı 90'lar… Belki de çocukların "çocuk"olduğu, "çocuk gibi" oynadığı son yıllar… Küçükçekmece'nin küçük bir mahallesinde kendisine idol olarak gördüğü "mahallenin reyisi" İsmet'in gözüne, dahası çetesine girmek için bin bir takla atan Selçuk'un, bu uğurda iki arkadaşıyla birlikte çete kurup mahallenin altını üstüne getirmesinin miza..»»

Yokluktan kıpırdandım, nefes nefese süründüm zamana. Soğuk, havasız ve kirli toprağa karıştım. İnce bir yol açtım kendime, köküne ulaştım. Oradan ışığa, oradan da gövdene vardım. Yapraklarından yaşamını soludum. Ben buraya çok uzun bir yoldan geldim; yalnızlığımdan. “Hayat, karşında isteklerini dinleyip, not edip sonrasında kahkahalar eşliğinde yakarmış o kâğıdı. Sen ise torpilli bir çocukla kavga..»»

"Ebruli Kültür", Midyat'ta olduğu gibi Mahallemilerin/Arapların, Kürtlerin, Süryanilerin ve Yezidilerin, yani farklı etno-dini grupların birlikte yaşayabildikleri kolektif kültür alanına işaret eden bir kavramdır. Bu kültürün oluşumu kısa vadeli kurgusallıktan ziyade uzun tarihi sürece dayanan yaşanmışlık tecrübeleridir. Mozaik ve melez gibi olguların konuşulabildiği sosyo-kültürel alanları çoktan..»»

Mahallemin Şahane Baskısı, "Ötekilik" ve "Aidiyet" kavramları üzerinden "mahalle baskısı”nı merkeze alan üç kişilik bir oyun. Oyun, başarılı kurgusuyla ülkemizin trajikomik halini fotoğraflarken ülkemize özgü bu sorunsalı kara mizah ve komedi tonuyla sahneye taşıyor.»»

Anı»»

Bir gün üç arkadaş, köyün içinden akıp giden dereye yüzmeye gittik. O kadar balık vardı ki, balıklarla birlikte yüzdük… Biz oyun oynarken evden koşarak gelen köpeklerden biri doğruca arkadaşımın birinin yanına geldi. Onunla oyun içinde oyun oynadı. Yüzünü yaladı. Sırtına tırmandı. … Hiç yanından ayırmazdı. Birlikte oyun oynadığımız günün akşamında eve geldim… ben de köpek istiyorum dedim…  »»

“Ruhi aklını kaybetmişti. Ama onda aklın yerini, aklın boşluğunu dolduran başka bir şeyler almıştı sanki. Belki de bu akıl denen şeytamamen kaybolmuyordu. Çünkü esnafa göre Ruhi etrafında olup bitenlerin farkındaydı, konuşulanları anlıyor, sorulan sorulara mantıklı cevaplar veriyor, hayatına diğerlerinden biraz farklı bir üslupla da olsa devam edebiliyordu. Daha da ötesi..»»

Arkamdan “Bu çocuk çok akıllı galiba, öğretmeni tüm işlerini buna yaptırıyor.” denildiğini duydum. O gün, bu gün hep doğru işler yapmaya çalışıyorum. O yaz en büyük kazancım patatesin ağaçta yetişmediğini  öğrenmek olmuştu. Okuluma dönünce arkadaşlarıma hava  atabilirdim. İstanbul’da en çok ne var diye arkadaşlar sorarlarsa  “Güzel kızlar,” derim. “Bizim köydeki Zeynel’in kızından bile  güzeller.”..»»

Ümitlerin bittiği yerde aşk başlar…“Ben bir seramik çamuru değilim, dönüp duran ahşap levhanın üzerinde duygularıma şekil vermeniz mümkün değil. Ben bireyim ve hayallerim var. Hayallerime müdahale ettiğiniz her an kimliğime olan inancımı yitirmeye başlarım.” Murat Ali Ersan yeni romanı Mahallenin En Güzel Kızı’nda, insanın iç dünyasıyla hesaplaşması sonunda, başka hikâyelerde bulduğu yeni yolla..»»