Bir Hikaye 

---

Benimde herkes gibi bir acı hikayem var.İstanbul'a yaklaşık 13 yıl önce geldim. Fakirlik ve zorluk içinde büyüdüm. Eğitimimi maddi olanaksızlıklar yüzünden yarım bırakarak çalışmak zorunda kaldım. Hayat birçok kişiye oynadığı gibi banada bir sevda oyunu oynadı.Demet adında bir kızla tanıştım.Arkadaş olarak ilişkimiz başlamıştı.Beraber çalıştığımız işyerinde ağlayarak bana seni seviyorum diye söyledi.Bunları söylediğine inanamadım çünkü ben onu arkadaş olarak kabul etmiştim hiç bir şey söylemeden üç gün boyunca arkadaşlığımız bozulmasın diye kaçtım ondan bir çay paydosunda işten ayrılmak istediğini söyledi nedenini sorduğumda benim yaptığım tavırdan olduğunu bende onun işten çıkmaması için ilgi duyduğumu söyledim sonra beraber bilgisayar kursuna gitmeye başladık zaman geçtikçe ona bağlanmaya başladım.Bunu ona belli etmemeye çalışıyordum.

Artık öyle bir hale gelmiştim ki onsuz bir dakika geçirmemek için tüm gücümle çalışıp bir günlük işi 3 saatte bitirip kalan zamanımı onunla geçiriyordum. Kendimi ona bağlamıştım artık 6 ay sonra ona sevdiğimi söyledim. Benim ailem onu kabul etmiyordu.Ben de onun ailesiyle tanıştım. Annesiyle bu konuyu konuştum. Bana kızımızı sana vermeyiz, boşa ümitlenme dedi. Bir gün sevdiığim kız bana evden kaçmak istediğini söyledi. Kaçmak için arakadaşıyla birlikte bindiği otobüsten Adapazarı terminalinde onu otobüsten indirmiştim. Beraber konuşup anlaştıktan sonra onu evine götürmüştüm. Ailesi onu benim kaçırdığımı düşünerek beni tartakladılar. Bu olayı benim ailem de duyunca bozuk olan aramız iyice bozulmuştu. Bir gün köye dedemlerin yanına kaçmıştım.

İki hafta orda kafamı toparladıktan sonra geri dönmüştüm. Döndüğümde ilk iş olarak ona evlenme teklif etmiştim. Cevabı BEN AYRILMAK İSTİYORUM oldu. Başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü. İnanamıyordum. Bensiz bir dakikayı geçiremeyecek olan insan benim için canından vazgeçen insan ayrılmak istiyordu. Tamam ayrılalım dedim. Bundan sonra ilk düşündüğüm bir an önce ölerek kalbimdeki sızıyı dindirmekti. 8 tane antibiyotik hap alarak ölmek istedim. Fakat sabah kalktığımda ölmemiştim.

Ertesi gün 16 tane hap alarak tekrar intihar ettim. Uyuyakaldığım yerde beni hasteneye kaldırmışlar. Ama bunca çabama rağmen ölmemiştim. Hayatı yaşamaya karar verdim. Her gün işyerinde camları, kapıları yumrukluyordum. Altı ay boyunca içki içmediğim halde çevremdeki insanlar beni ayyaş zannediyorlardı. Bir gün çalıştığım işyerine demet gelmişti bu olayları duymuş neden böyle birşey yaptın.Kendini hiç düşünmüyormusun demişti. Onu gördüğüm günü gecesi onu aramış sesini dinliyordum. Benim olduğunu anlayarak neden konuşmuyorsun, beni hiç sevmiyor musun, dedi. Ben de seni sevdiğim için bu gece her gece gibi ağlıyorum. Bundan sonra beni hiç düşünmeyeceksin. Bana son kez beni sevdiğini söyle dedim. Nerde olduğumu sordu hayatımın en mutlu olduğum yerdeyim. Ve ağzıma hiç koymadığım içki ile dertleşiyorum dedim. Sonra kontör bittiği için telefonu kapatmak zorunda kalmıştım. Bir elimde içki, diğer elimde silah vardı. Bir içkiden çekiyor cesaretlenip silahı kafama dayıyordum. Yarım saat sonra arkamda birinin yaklaştığını farkettim. Sarhoş oldum herhalde dedim. Çünkü gelen oydu. Yanıma yaklaşıp silahı elimden aldı.Ona karşı koyamıyordum. Beraber ağladık, sonra birbirimize bakıp güldük. Bir daha beni hiç bırakmayacağına söz verdi. 3 gün sonra buluşmak için kararlaşmıştık. Buluşacağımız gün geldiğinde onu almak için mahellesine gittim. Beklediğim kuytu köşede benim yaşlarda birisi üzerime doğru gelerek sen benim nişanlımla nasıl çıkarsın diyerek kavga ettik. Çoçuğu hırsımdan vuru vura hastanelik etmiştim. Sonra bana karşı dava açmıştı. İkinci kez sırtımdan vurumuştum. Askerliğim gelmişti askere gittim. Aradan 4 yıl geçti, 4 yıl boyunca her gece onu rüyamda gördüm. Hala onu hayallerimde ve rüyalarımda yaşıyorum. iyi bir intihar planı olan var mı?



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Neden Yaşıyoruz
• Ölümün Soğuk Nefesini Hissetmek…
• Anne Çocuk
• Arkada bıraktığın şeyleri düşünme!
• Affet Babacıığım