Düz Bir Çizginin Kederi- gel-gitler içinde neyi, niye düşündüğünü düşünmeden düşünüyordu - mütemadiyen düz bir çizgi attı önündeki kağıda onu gelişigüzel yırttı onlarca parçaya ayırdı buruşturdu avucunda ve çöp kutusuna attı usul usul kalktı odanın içinde salına salına bir k/aç v/olta attı pencereye yaklaştı cama vuran yağmur uğultusunu dinledi damlaların akışını usulca kayışını ve ardından birbirine kenetlenişini izledi büyüleyiciydi gördüğü bu ne d/emekti? az önce olduğu yere geri döndü buruşturup attığı kağıt parçalarını çöp kutusundan çıkardı eliyle tek tek düzeltti itinayla birleştirdi bu bir deneydir, dedi... kalemi parmaklarının arasına yeniden aldı kağıda yeni bir çizgi atarken parçalar koptu birbirinden kalemin ucu boşluğa düştü bir kaç buruşuk parçaya ilişen bir kaç çizgi yamuk yumuk olmakla kalmadı birbirinden ayrı yol aldı başını ellerinin arasına aldı acı bir tebessümle derin düşüncelere yeniden daldı kendi iç sesini kendine yöneltti: yaşanan absürt hayatın pürüzsüz kesintisiz ve paramparça olmadan yaşanabilirliği ... bir yanılsama değil miydi? H. Korkmaz (!) 2016 Sthlm |
Yüreğine sağlık.
Daha güzel ve kalıcı şiirler dileğimle,
Selamlar sevgiler.