Web Zaman Damgası

YORGUNLUĞUMU OMUZLARKEN

[ikiyanayasla]



söyleyebildiğim ya da söyleyemediğim
bir mevsimlik ömürdü altı üstü
konuşsan ne
sussan ne
zaten kime ne?
çürüsün diye bu vurdum duymazlık
tüm aşklar çürüsün diye değil miydi
kırmızının koynundan çalıp sarıyı
arsızca turuncaya satış...






[/ikiyanayasla]

hiç korkmadım karanlığı yırtan gökgürültüsünden
karanlık bile korkarken
gölgemden başlayarak usul usul çektim üzerime
verem gibi, usul usul
belki bundandır bu aralar kaçışım
şu çıldırtan mavisinden göklerin
hatta denizin
anlamı var mı sahiplenilmiş tüm harflerin
dar vakitlere sıkışmış seslerin
ki
bıraksalar
şuursuzca kaybolurdum ardından
bir kiraz ağacının bahara teslimiyeti eşliğinde
özgürlük türküleri söyler gibi
sevmek gibi yürürdüm toprağında
çıplak ayaklarıyla bir gelin
ki, yağmurun dahi incinmesin.




ah!her bakışı ayışığı kokan şiir
şimdi sessizim
bir mikrobun ilk yayılırken ki sızısı vücudumda
bağışıklığımı yitirmişim
peşin ödenmiş ömrümün kalanı
taşıyor sularım
gülüşlerimi kusuyorum
bir büyük hece yutkunamıyorum
alışkanlıklarımı soyunup
ellerimi üzerime sürüyorum
güneş değince
ufalanıyor
nemli bir kış
oysa diyor şair*
'sabah yeniden hatırlamalıdır yaşamayı'
suya koşan atlar gibi her sabah
ama,
gözleri bir temmuz sabahına açılırsa yeniden
sıcacık bir sabah güneşi üstüme sinen.


evet evet biliyorum!
yaşamak lazım
eskisi gibi yaşamak
ve gülümsemek
ve kırmak bazan kalemin ucunu..




ŞARE


*şair;t.uyar