Web Zaman Damgası

GÖNLÜMDE YANACAK YERİM KALMADI

Sevgi çiçekleri açacak derdin,
Mevsimler tükendi açan olmadı.
Bütün hücrelerim(i) ateşe verdin,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.

Yâd-ı cemâlinle dil-hûn diyorlar,
Aşk vurgunudur o, yorgun diyorlar,
Leylâ’yı yitirmiş Mecnun diyorlar,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.

Sensiz geçen günler bana yas artık,
Sağ gözüm, sol göze bil ki, küs artık,
Söyleme acı söz yeter sus artık,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.

Şifasız yarayım dünden beterim,
Hicranınla her an erir, biterim,
Dumansız ateşle yanar tüterim,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.

Yıllardır yalnızım, sızlar yüreğim,
Yelken paramparça, kırık küreğim,
Semâ’da mı kaldı bilmem dileğim,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.

Hâlime acısın gökte melekler,
Şu garip yıllardır yolunu bekler,
Çıkıp gelir diye güne gün ekler,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.

Geceler çok uzun, göz uyku tutmaz,
Şiirler, şarkılar beni avutmaz,
Ne mümkün; şu kalbim, seni unutmaz,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Gönlümün yanacak yeri kalmadı.