Web Zaman Damgası

SON KOZALAKLAR

SON KOZALAKLAR…
ZÜMRA’YA

dün olmayan bir şeyler var zümra!

abdülhak hamid’in makberine meşe kekliği gibi şakıyan
kendine söylediği bir yalanmış insan…

oturup bir fecir’in kıyısına
bakıp dalgalara, ağaçlara
peynirle ekmeğin doyuruculuğuyla
hüzünlerini bıraktığı yerde büyüten
bazen saçını okşayıp, bazen burnunu silen
çocukluğu bölünmüşleri bilirim

oysa yük değildir karıncanın sırtındaki
ötüşüne keyif gelmiş ağustos böceğinin baktığı
ama cevabı olmayan sorular ölüyor be zümra!

belki de zühre! o kadar güzel değildi
ama tahir'e inandık
ferhat'ın dağı delmesine…
deyince “yüzümüze sevdalı rüzgârlar”
gölgesiyle koşan atlar gibi
odası kozalaklarla dolu küçük bir kızın!
gökyüzüne değen
levh-i mahfuz rüyalarına yakamozlar gibi dadandık

oysaki bütün çocukluğumla bütün çocukları ezbere bilirdim
bende düşler kurardım
düşlerim çok genişti
hemde çok geniş
inadım tutardıda bütün masal kahramanları benim derdim

sanırdım beyaz atlı prens bizim buralı.
pinokyo bana kardeşti
tanırdım burnucuğunu
sindirellayı
kırmızı başlıklı kızı
asıl sevdiğim ren geyikleri yerine yaşlanmış bir eşek’ti

ama dün olmayan bir şeyler var zümra!
karga o kadar aptal değilmiş
aynı masallarla kandırıldık
öyle olmasaydı tilki de sayfalardan kaçardı

sana/bana sığınırdı…

başucunda melekler
avuçlarınla sen büyürsün
ama oyuncakların büyümez!
sen yaşlanırsın
ama oyuncakların yaşlanmaz!

hayat keşke mezarlıktan geçerken türkü söylemek kadar zor olsa zümra!

ömrü kendine ek olup, fırladığı yaşamın önünde
insanın ana yurdu ana’sıdır.
hangi görünmez acıdır ki bu
madalyonun öteki yüzüne sevdalı
insanın görünmez yarasıdır…

ama dün’de olan bir şeyler var zümra!
aynı olsa da gözyaşının rengi
haysiyet öldükten sonra da kalandır
"var olan tüm ağıtlar
kadınlar tarafından yakılandır..."

ağırlaştıkça yeryüzüne daha hızlı düşüyor dolu’lar…
bir varmış bir yokmuş’larda
büyüklerin top oynaması için
oyuna girmesine izin verilmiş
medar-ı iftihar’lı
medar-ı iftira’lı
keşmekeşlerde
imha ediliyor adaklı çocuklar…

son kalkan bir karatrenin kapısının önündeyim
şimdi artık bana çok uzak özlediğim dünya
iyisi mi bana bir iyilik yap zümra!
toplayıp odana doldurduğun kozalaklarınla
hadi benim için oyna…


Kenan Can YOLDAŞLAR



"Zümra'ya büyüdüğünde okutulmak dileğimle...."