Web Zaman Damgası

Serçeye sığınak

Serçeye Sığınak
Hüzün elbiselerini sıyır da at üstünden.
Kurtulmalısın hüznün efsunlu büyüsünden.
Şimdi, sıkıca tutmalı ellerinden.
Seni kederinden, beriye çekmeli.


Hadi gel benimle, bu gece şarkı söyle.
Kirpiğin ok, kaşın yay, dudağını bal eyle.
İster sazla, ister gitar, istersen de neyle...
Bütün şarkılarımız, mutlu bitmeli.


Bir kez olsun sarılalım ,olmadan toprak.
Ümit ve hayalleri can suyumuz yaparak,
Ab-ı hayat ağacı yeşersin yaprak yaprak.
Gelecekse baharım senle gelmeli.


Küçük bir serçesin, -arıyorken sığınak-
Sevgim yağsın üstüne, hep sağanak sağanak.
Dolan mavi göğümde, derdinden arınarak;
Narin incinişlerin, dallarımda yitmeli.


Keder yorganımızı, atmalı üstümüzden.
Hüzün çizgilerini, silmeli yüzümüzden.
O dalgın bakışları, kopmalı gözümüzden.
Sessiz hıçkırıklarımız sönüp gitmeli.

Kışlarının içinden seni çekip alarak,
Sıcacık kollarımla sıkı sıkı sararak,
Hırkamın içine başını saklayarak,
Dertlerini sinemde kar gibi eritmeli.


Akmalı yokuşlardan su gibi durularak,
Bazen durgun bazen de taşlara vurularak,
Cansuyu olmanın hazzından yorularak,
Bu güzel çırpınışlar,gökte bitmeli.


Küçük bir serçesin, -arıyorken sığınak-
Sevgim yağsın üstüne, hep sağanak sağanak.
Dolan mavi göğümde, derdinden arınarak;
Narin incinişlerin, dallarımda yitmeli.