Web Zaman Damgası

ŞEHRİN ORTASINDA

Kadim bir şehre bu devrin tutulmalarından biriyim
Dilimin ucuna hücumda dizginsiz sözler,
tutamıyorum
Yol ayrımında cesaretlenen intiharlara dökülüyor
Yaralarımı saramaz artık baharlar
Kış hükmünü sürerken damarlarımda
İyi gelecek biliyorum,
ihtilalin merhemi yaralarıma
Gözlerim isyankâr davetlerin buyruğunda
Özlemiş ruhum,
İtibar etmediği sesleri yükseltmeyi
Düşüyorum sayfamın başından şehrin ortasına

Şadırvandan akan suda geziniyor kulağım,
seyyah gibi
Caddelerin elini tutuyor adımlarım
Burnumun direğini sızlatan anıların kokusunu çeke çeke
Daracık küçeler
Konuklarına ovuşturuyor gözlerini her sabah
Hürmetkar selâmlar takdim ediyor
Gönül dolusu hayranlığımı
Ağız dolusu taşıyamıyorum
Eşiğine bırakıyorum şehrin yüz suyunun
Sırtımda ağırlaşan kabahatlerimle
Kendimi gezdirirken avluda
Güneş döndükçe zamanı yıkıyorum
Abdest alırken ellerimden

Ne toy aşıklar düştü
Ne cahil sevmeler şehrin surlarına
Düşen çığlıkları resmediyor Dicle mavi yüzünde
Bazen Suzi görünüyor
Bazen yüreğini bu çığlığa kanatan Adil
Zehirli kelimelerin izdihamına uğramıyor Kırklar Dağı
Bu çağın katmerlenmiş günahlarından utanıp

Doğu kapısından giriyorum şehrin yüz suyuna
Ardışık uzatıyorum dualarımı
Taş sokakların gündüz telaşına uğratmadan
Ay ışığında sunuyorum yaratıcıma diz çöküp
Kendimi yaşıyorum ağır ağır
Ahmaklığını dövüyorum aklımın
Ayarı kaçmış öfkemi sakinliyorum
Azaltıyorum hayata etkisiz yanlarımı

Acıya borcunu ödemiş gülmeler doluyor eyv/ana
Ayaklarım mıhlanıyor işitirken
Korkak yürüyüşlerden alacaklı hıncımı
Dünün enkazına boğuyorum
Kapısını çarpıyorum kendini yaşayamamış yılların
Güncelleniyorum istek kipinde
Çevrimiçi olup şimdiki zamanın eşiğinde

Siyah taşlarındaki yazıtlar asırların zılgıtını çekerken,
Kale duvarlarına yığılır gençliğim
Pervasız kendi bestesini seslendirecek
Yedi notadan kırk yıllık
Akordu bozuk bir ney gibi üfürerek
Şehrin yatağında uyanmak isteyen hikâyemi