Web Zaman Damgası

Yeşil

Ağzı açık gecenin deli gözbebeklerinde kendimi dinlerken buldum..

Sözlerdeki manada öyle bir ağrı
Duvarları yıkarak yürür ayağıma/
Ayağım gürültü şehrin omuzlarında
Çamurlu kaldırımlarda dertli çocuklar
Göğsüme sesiniz düşünce
Ruhum ağlıyor


Gölgede en yalnızlığım siyah




Gök yangınları
Sevdanın kınıyla tutuşurken
En olmadık zamanda yolumu kaybettim
Ağaçlar hep kendi dibinde nasıl da sanatkar
Sokulsam saçları başımdan sarkar


Dalgalı bir kuyunun sırtında şahlanıyorum
Suyun dansında inip çıktıkça
Içimden taşıyor bir ölüm/
Bir ölüm toprağa
Ölüm korkutmuyor
Beni
Kaynayan kanımın ucunda açan
Iki çiçek
Yol ortasına asılmayacak kadar güzel
Ve aşk gibi kıvrılırken her satır
Bir kitabın orta yerine
Yeşil düş gibi dişini çıkarır
Iklimine
Kalbin hissesinde
Bir sen
Bir ilah
Sonsuz ve
Derin




Sevgilim,
Tüylü saçaklar üstüne
Denize karşı oturalım
Ellerini koy dizlerime
Acayip bir duyguyla kapılıyorum bahara
Dün diktiğin Fidan
Bugün ağaç
Sokul bağrına

Sevgilim
Geç kalma
Çocukluk günlerimin Eliften sazına
Billahi kafamın içinde böyle dumanlı sen