Web Zaman Damgası

Bana ellerini ver

[ italik ]






bana ellerini ver küçüğüm
gidelim buralardan
veda et şimdi
her ne kaldıysa vedasız ayrılıkllardan geriye
yolumuz uzun
yolumuz kısa
geceyi geçmeliyiz önce
tanrının hüküm sürmediği zamanlardan geçmeliyiz
insansı yaratıkların hükmünde ülkeleri





ben seni çok yaşadım be can
yalnızca sevenler anlar
kendimden çok sevdimse seni
melek yüreğindi içerlediğim
saflığını anlayamadı rüzgarlar
mevsimler kıştı
ben ellerinde ayazı tanıdım
kadersizliğimize yalnızca yokluğu yazdım
giderek solan renkleri
mevsimlerin sonbahara dönüşünü
geceler boyu saklındaki zamanları
an an ayrılıkları yazdım
biz buralı değiliz inan
gitmeliyiz buralardan
bana ellerini ver küçüğüm





hiç bir anımız unutmaz bizi
kederli zamanlardan geldik
seninle biz
kaybedenlerdik zamana karşı
çaresizlerdendik eskiyen dünyada
çürüyen ,
yazdı ayrılıklardı
zamandı aslında
biz değildik asla

kaybetmeyi yazan kaderlerimize
tanrı mıydı neydi o esrarlı güç
ki , yazdı ayrılıkları
yazmamalıydı
yazmamalıydı aslında bunları
isyanım buna küçüğüm
tüm sevdiklerimizden koparılmaya
bunca yoksullaştırılmışlığımıza
yalnızlığımıza
isyansa isyandayız bu kadersiz yazgılara
bana ellerini ver küçüğüm





olmamalıydı ayrılıklar
annelerimiz alınmamalıydı ellerimizden
ablalarımız da
bu eğer tanrısal bir görseli yazmaksaydı eğer
olmadı işte bu senaryo
tutmadı
tutmazdı
neden verdiğini neden aldığını anlatamıyorsan
anlamsızdır hepsi
insana anlatamazsın asıl derdini
" zevk miydi aldığın " diye sorarlar adama
tanrısallık kurtaramaz seni

bir noktadan sonra mantıkdır işleyen
bana neden verdin
niye aldın ulan! deme hakkım vardır
bu durumda sen tanrıysan eğer
yuuuuhhh deme hakkım vardır





şimdi son sözlere gelirken
ver kardeşim sevdiklerimizi
ve
bırak bizimle dalaşmayı
başka işlere bak
kader idi
yazgı idi filan gibi gerekçelere sığınma
suçunu itiraf et
özür dile
ve düzelt yaptığın hatalarını
ha ...

tanrıydın vs
umurumda mı sanıyorsun efendi
adam olacaksın önce
niye verdin
ve neden aldın
açıklayacaksın ...





kim kime neyi anltıyor bilinmez
ama görüyorsun küçüğüm
yaşamak zor bir bilmece gibi
sen, bırak bütün bu çetrefilli işleri
yüzü kızarsın artık yazan çizenin
bu işlerin yönetmenlerinin
utanma arlanma gibi bir duyguları olmadığına
eminm aslında da
yalvarıp yakarsa da bu beyinsiz mahluklar
vakti zamanı çoktan geçti aslında




bana ver ellerini küçüğüm
biz seninle
günahların hiç olmadığı mevsimlere gidelim
tansısal kavramların olmadığı
bir yerde yaşarız sevgimizi
eksik olsun hepsi de
yaşamın rezaletleri eksik olsun
bize sevdiklerimiz verilecek
kaçarı yok bu işin ,
sevdiklerimiz geri verilecek
hiç kimseyi affetmek yok defterimizde
herkes kendi işine baksın
ve herkes dua etsin

kimin duaları bakalım nasıl kabul edilecek...













Mert yiğitvan
22 nisan 2017 cumartesi anneleri günü




[ /italik ]