Hayal-i Sefid
8.12.2009 21:25:27Buğulu camlara
tabulara sıkışmış küçük kalpler çiziyorum.
Alınyazılarına
kırılmış uçlarını düzelterek,
jilet keskinliğinde düşler ekliyorum.
Yine nasip olmuyor sırattan geçmek
mahşer meydanında kayboluyorum.
Ne de olsa buğulu camlar ancak çocukluğun,hayalin sesi değil mi? Sıcaklığın koynundaki soğukluğun yansıması buğulu camlar ...Aslında düşler mi keskin yoksa biz mi düş/üş/lerin keskinliğindeyiz ..
Damarlarımda cümleler dolaşıyor
silinmiş noktaları.
Kusmak istiyorum adını/adımı.
Boğazıma doluyor kelebeklerin
tozu çalınmış kanatları.
Kusamıyorum…
Daralıyorum
her santimine volta döktüğüm bu dar odalarda.
Satırlara serdiğim cümleler idamı bozmayınca
pencereleri açıyorum çığlık çığlığa.
…kaldırımlar silinmiş kapıların önünden,
insanlar kelime bozmaca oynarken…
Silüeti bozuk gölgeler doluyor koynuma.
Ne zor nefes almak sessizlikte ve yarım dünyanın yarım insanlarıyla boğuşmak zorunda kalmak ...
Elini uzatmış girdap, kocaman dudaklarıyla
“Gel !” diyor.
Ses tellerim kördüğüm.
“Hayır !” diyemiyorum…
Korku düğümlerken boğazı ne kadar nefes alabilirsin ki hayır diyemediğinin kollarında ..
Tenimde yaban bir el her gece
yavan yavan geziniyor.
Hırıltılı bir gel git türküsü bu
dilim yarım yamalak eşlik ediyor.
Yaşarken huzursuzluğun en koyusunu nasıl tam bir türkü söylesin dudaklar ?
Sırtını dönüyor adını çoktan sildiğim adam
ve tek sigara yakıyor,
sanki tüm küllerini üzerime silkiyor.
“İçme !” diyorum.
“İçme ! Hayallerim ölüyor.
İçimde adın ölüyor…”
Yakan adam belki ama sigara olarak kadın izmarit olmayı çoktan haketmiş ..
Her sabah istenir intiharlara uyanıyorum.
Ettiğim dualara dokunulmamış görünce;
“Dualar,” diyorum.
“Nasıl ulaşır semaya solgun yüzleriyle…”
Dua ;ak güvercin.. kanatlarına dokunmak yeterli bazen ...biz özgür bırakırsak tutsak güvercini o semada yolunu elbette bulacak ...
Aynalarda yüzümü göremiyorum
saçlarıma ak olmuş günahlardan sıyrılarak.
Geldiğim yolu bilsem döneceğim diyorum.
Umarsız bir körebe oyunu ciğerlerimi söküyor
geçmişi/mi/n perdelerini aralayarak.
Gözlerin bağı bir gün çözülüverir kimbilir .?Belki bir el dokunur belki ipler sökülür tel tel....
…Unutmak her şeyi, silmek kadar kolay olmuyor.
Hayat,
istediğimi vermeden geçip gidiyor…
Ne zaman istediğimizi aldık ve ne zaman isteklerimiz bitti...
Kitaplara sığınıyorum…
kadeh diplerindeki sahte umutlara…
kül tablasının boş kenarlarına…
Olmuyor
ayaz yüzüyle yalnızlık bulup sobeliyor.
Ebelik düşüyor payıma.
…çareyi tutan elden kan damlıyor…
Olsun varsın ebe olalım sobelenecek nede olsa vardır ...
Bir isim, adını bildiğim bir mevsim
çıksın diyerek karşıma
totemlerin yüzlerini kazıyorum.
Boşluk parmak uçlarında gezdiriyor
boynuna zincir vurulmuş adımlarımı.
Toplayamıyorum ayak altlarına dökülen
masum elleri kırılmış yapraklarımı.
Emziremiyorum koyup göğüs ucuma
ölüm kokan ceninlerin dudaklarını.
Sen !
Surlarımın dibindeki
son nefesimi bağladığım Adam !
Gel !
“Kadınım…” de.
“Yolumu sende kaybettim…”
“Sen olmazsan ben hiçbir şeyim…”
Ben de;
“Adamım…”diyeyim.
“Sahibim…”
“Uzat ellerini çizgilerinden öpeyim…”
“İsmine yüz sürüp yoluna can vereyim…”
Bu kadar isyan ,sorgu ,hüzün ve umut ....
Yaşlansın kadının gözünde umudun pırıltıları ...kimbilir ...belkide ...
Çok güzeldi ...Ezber bozan şair yine bozmuş tüm ezberleri ...
katre_i matem tarafından 12/8/2009 9:36:04 PM zamanında düzenlenmiştir.
katre_i matem tarafından 1/10/2010 12:13:58 AM zamanında düzenlenmiştir.
