Mehtap ALTAN
4.7.2009 19:34:26ve açıldı kanatları şiirin
dudağına değen ezgisi bulaştı
yüzüme gözüme
gitme
yüzümde kal…
gül kurusu libâs asılıyor omuzlarına
sarmalıyor tüm kuytularını
şair bu dokunuşu kıskanır
teninin kokusu bulaşıyor şiire
gitme
nefesimde kal…
ONU NEFESİNDE TUTMAN İÇİN YÜREĞİ YANMIŞ GÜLÜNE YAĞMURUNU DEĞDİRMEN GEREK Kİ TOPRAK KOKUSUNU ÇEKSİN İÇİNE...
TOPRAK KOKUSUNDA GÜVEN SEVDA VE GERÇEK SAKLIDIR...
SEVGİLİ KUVVET ŞİİRDİ...
KUTLADIM...