Bu şiir eşime ithafen yazılmıştır.
Son rahatsızlığının seneyi devriyesınde
kaleme alınmıştır.

GÜLYÜZLÜM’E SESLENİŞ (67)

Ey benim gülyüzlüm nazlı ceylanım.
Aç bir gözlerini gör beni gör gör /(gör beni beni)
Bu kadar da uyku fazla değil mi?
Bari rüyalarda gör beni gör gör.

Ömrüm ne kadardır onu bilemem.
Sensiz yaşamaya razı gelemem.
Senden sonrasında hiç de gülemem.
Ömür silahıyla vur beni vur vur.

Benim gözlerimde kader gibisin.
Yüz ifadenle söz, eder gibisin.
Sanki sonsuzluğa gider gibisin.
Önüne katıp da sür beni sür sür.

Bir moral olurdun gelişlerinle.
Geçmişte bir seda gülüşlerinle.
Güzel güzel sözler deyişlerinle.
Birazcık bağır da yor beni yor yor.

Yangın var içimde öyle bir biçim.
Yandıkça yanıyor acıyor içim.
Tercihim olmaz ki yapamam seçim.
Koy Önüne ışık, nur beni nur nur.

Bir yitik İlhan’ım yaşadım geldim.
Yaşam boyu seni hep örnek aldım.
Bu ömürde sende doğruluk buldum.
Aç bir gözlerini sor beni sor sor.

Ey Gülyüzlüm ben bir, aşık İlhan’ım
Eskilerden beri Zayi Ozan’ım
Gönül gözü ile şiir yazanım.
Yaksın senden gelen kor beni kor kor.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 20/02/2016 Cumartesi
Yayın : 22/02/2016 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/998860/

Şiirin hikayesi :
Bu şiir eşime ithafen yazılmıştır.
Son rahatsızlığının seneyi
devriyesinde kaleme alınmıştır.