aklımın dağlarında çiçek bozuğu geceler ağlar
şehirler bomba yüklü sabahlara uyanır burda
içimin karakollarında baskın yerken her hücrem
sen dağların çocuğu canımda açan can çiçeğim




vurgun yemiş analar kadar anayım kan ağıdı ürpermelerde
kınası solmamış gelinler kanatır gecenin yüzünü
elleri kan tuzağı dağlar gelir saplanır aklıma
zemheri ayazı üşütür kabuslarını taze gelinlerin.
kan suskunluğu kırmızı ağlamarında
hep sen varsın dağların çocuğu can çiçeğim




sevda mı yatırdın namlusu karaya çalan silahına
yoksa bir çift gözmü ağlar merminde
diline sancısı düşerken özlemlerin
kör kurşunlar kadar nankördür geceler orda
iblis sofrasında kana ekmek bandırıp
sabaha sunan eşkiya elinden ağıt düşer dillere
ve dağ gibi büyürsün yüreğimin nasır tutan acısında
sen dağların çocuğu canımda açan çiçeğim





bir yudum çay içsem genzime kaçar kan kokusu
çay gibi demlenir ürpermeler, her yudum akrep zehri
korkmuyorum desem sana yalan söylerim
korkarım ,korkarım da korkumda ezerim çakal ulumlarını
dağ itlerine aslan bakışlı mermiler gönderen ellerini öperim
Eyy !..Alperen bakışlarında destanlar yazan çocuk
postalında bir zerre toz olup tarihe bulaşsa yüreğim
sen dağların çocuğu ağlatma aklımı canımda açan can çiçeğim .....


NİLÜFER GÜR GÖKDEMİR