Vazgeçmedi YazmaktanGecenin sessizliği çökerken ansızın Gözler ise, soğuk camların buğusuna takılır Sanki zindanına perdesini çeker gibi Demlenmiş kaderiyle, vazgeçmedi yazmaktan Havanın soğuğu sinmiştir dört duvara İnadına üşütür ayak uçlarına kadar Kımıldamak mümkün değilken yerinden Buz kesen ellerinde dermanı yokken Uyuşan parmaklarıyla, vazgeçmedi yazmaktan Dolup boşalıyordu duygu pınarları Esiyordu sert asi poyraz yelleri Mosmor olsa da üşüyen elleri Yamuk çarpık tutsa da, vazgeçmedi yazmaktan O kadar çile vardı ki yazılacak Beyni alt üst eden manalarda Döküldü önüne acı tatlı izleriyle Artı ve eksileriyle, vazgeçmedi yazmaktan Sadece gücü kalemine yeterken Geçmişin hatasını yüze çarpıyordu Belli belirsiz filim şeridi gibiyken Üzdüğünü bile bile, vazgeçmedi yazmaktan Simsiyah kara buluttu üzerindeki Aydınlığı aradı gizemli manalarda Gözleri ağırlaştı kirpikleri batarken Direnci yitiren bilek, canını sızlattıkça Söz dinlemeyen kalemi, vazgeçmedi yazmaktan Nesrin Önem Demir 02 01 2016 |