Kendime sormaktan fırsat bulup soramadığım soruydu
Sende benim kadar sevdin mi sorusu.
Her akşam bir şiir düşerdi yastığımın sol yanına,
Biraz nemli,
Biraz ıslak.
Bir kaç damla göz yaşıyla birlikte.
Hangi duvarda resmin var diye dönüp durduğum,
Adını yüreğime etiket yaptığım mısralara uzandığım,
Ne çok geceler var bilsen.
Ne çok sabahlara selamsız sabahsız,
Merhabasız uyandığım.
Kuşların kanat sesine karışıp,
Çok uzaklarda olsan sana geldiğimi,
Bilmezsin ki.
Sende benim kadar sevdin mi,
Bir merhabayı dört gözle bekledin mi hiç,
Günde bir kaç kere posta kutusuna baktığın oldu mu,
Bir nasılsın demişmidir diye telefonunu açtın mı hiç,
Sen hiç özledin mi.
Yada sen hiç sevdin mi.
İklim iklim bahar düştü mü yüreğine,
Gelincik dolu bir rüyadan sabaha uyandın mı hiç.
İnsanlar memleket gibidir sevgili,
Kimi gurbettir,
Kimi vatandır.
Sen hiç vatanın saydın mı beni,
Yollara baktın mı uzun uzun.
Hani gözler dalarsa birisi gelir derler,
Sen hiç beni istedin mi.
İşte ondan diyorum,
Sende benim kadar sevdin mi.
Şiirler yazdın mı,
Şiirler yazarken kağıda göz yaşların düştü mü,
Ne kadar ağladın,
Ne kadar üzüldün.
Yine akşamın en dar yerinde geliyorsun aklıma,
İçimde kıyametler kopuyor biliyormusun.
Duvarlardaki resimlerini yer değiştiriyorum,
Gamzelerin olan resmini tam karşıma asıyorum.
Gülüşlerin düşüyor dudaklarından,
Öpüyorum.
Günlüğümü çıkarıp yazıyorum,
Bu günde aşkımı öptüm.
Yarın yine yazarım,
Öbür günde,
Diğer günlerde.
Hep yazarım.____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/20/11/2015(