SEN KASIM PAPATYASI BEN MAYIS MENEKŞESİ
Kabrimizin üstünde her güzde, her baharda
İkimizi kucaklar kara servi köşesi. Aynı aşka açılır, yanarız aynı harda. Sen kasım papatyası; ben mayıs menekşesi. Gözyaşlarından köprü döşüyorken cennete, Vazgeçip usanmadık, razıydık her mihnete. Boynumuzu eğmedik set çeken muhannete. Sen kasım papatyası; ben mayıs menekşesi. Aramızı mevsimler ayırsa da, ne beis? Ölümlü olan beden; ölümsüz olansa his. Adımızı silemez örtse duman, çökse sis. Sen kasım papatyası; ben mayıs menekşesi. Sevda gönül arzusu; kavuşmak nasip işi. Kabullendik ve sevdik; şahidi mezar taşı. Melekler anlatıyor şimdi bu hazin düşü. Sen kasım papatyası; ben mayıs menekşesi. Mücella Pakdemir SABIKALI ŞAİR |