Mevsim ne olursa olsun kar yağdırır bazen mevsimler üzerinize.

Bayramlar hoyrat gezinmelerin kıyı boyları işte ...

Bugün bayram
bir şiir yazmak istedim
ruhumu ezip geçti acılar.
Annem,babam,kardeşlerim
hepsi gitmişti birer birer...
Ne çok kayıp verdirdi yıllar.
çaresiz baka kaldığım ne çok acı vardı bu yürekte..
Gözlerimdeki hüznü
Çekip alacak bir el aradım
Bir anne şefkati okşasın istedim saçlarımı.
Üşüdüm..
Öyle bir üşüme ki;Artık hiç bir şey ısıtmayacak beni biliyorum...



Ülkemi düşündüm sonra
insanları...
Sessizce soluyorlardı hazanı.
Ağzını musluğa dayamış
çocuk gibi içiyorlardı karanlığı.
Ağrılı şiirler vardı avazlarında
Yüreği yangın yeri anneler
gövdeleri tütsü tutmaz babalar.
Ve toprağa gömülü nice umutlar...
Yanardağlar süzülüyordu gözlerinden sessizlikte
menzilleri belirsiz ayakları kırık...
Tüketmişlerdi son kozlarını
Kuşkuyla bakıyordu ağaçlar da gelecek kuşağa artık.



Anladım ki;Uzun bir susma idi başkasındaki ölüm.
Uzaklar bile kurtaramayacaktı bayramları
Avuçlarda terleyen sözcükler avuntularını kusarken kağıda.
kendinden boşalan yenilgi kadrosunda...