GÜL sevgilim,
GÜL ki açsın her daim memleketin tüm penceresinde bahar çiçekleri,
Tüm coğrafya seninle renklensin.
Farzet ki biz bu soğuk yeryüzünün sıcacık kalplerini taşıyan iki insanız.
Farzet ki iki iyi insan olarak tek kaldık seninle bu evren de.
GÜL sevgilim,
Bak!
Nasıl da güzelleşti bağlar bahçeler,
Nasıl da gülüyor çocuklar parkta,
Sen bilmesen de hepsi sana bağlı tüm yaşamaların,
Herkes seninle can buluyor, tüm evler sen gülünce şenleniyor,
Sokakta gezen başıboş kedi bile ona tebessüm edersin diye gözünün içine bakıyor!
GÜL sevgilim,
Her yanı kötülükle yanıp kavrulan dünyanın ateşini söndürmek için,
Şeytanın bile ’benden profesyonel’ dediği, Her dakika bin günaha boyanan ruhları beyaza boyamak için
GÜL!
Her cadde köşesinde gözleri yaşlı zorla dilendirilen,
Öksüz ve yetimlerin ellerinden alınan çocukluğunu avuçlarına koymak için,
Kimi kimsesi olup olmadığına bakılmaksızın,
Namusu zorla bedeninden alınıp,
En pislik, en adi, en şerefsiz ruhlu adam bozuntularına satılan kadınları kurtarmak için GÜL!
Beş evlat büyütüp de beşinin de bakmadığı yaşlı amcaları, dedeleri, nineleri sevindirmek için GÜL!
GÜL sevgilim,
Nasılsa hepimiz aynı toprak altına girmeyecek miyiz?
Çok kazanmışsın az kazanmışsın ne farkeder!
Satın alabilecek misin yer altından ultra lüks bir yer?
Pes etmek yok bize!
Yenilmek yok bize!
Bil ki ’İntihar’ olmayacak sonumuz,
Yeni bir günde tekrar GÜLe değecek ellerimiz,
Ve seninle baharı bu memlekete biz getireceğiz biz!
Savaşsa savaş!
Kanla bıçakla değil yüreğimizle kazanacağız bu savaşı yüreğimizle!
Ne diye kızıyorsun kendine!
GÜL sevgilim,
Birlikte dünyayı değiştirebiliriz gülüşümüzle,
Yeniden yeşereceğine inanarak tüm sevgi tomurcuklarının,
Güneşin doğup bir daha batmayacağına inanarak GÜL!
GÜL sevgilim,
Bana inanarak,
Bize inanarak,
Memlekette hâlâ yüreği sıcak kalmış insanlar için GÜL!
Her gülüşünde binlerce GÜL filizlendirerek,
YARADAN Aşķıyla GÜL!
Memleket Aşkıyla GÜL!
Benim Aşkımla GÜL!

GÜL sevgilim,
Beyaz GÜL!

-Ayşe Erdoğan-