Kararmış şu kalbim ki mutsuzum ben,
Asılmış suratım umutsuzum ben,
Kurumuş gözlerim bulutsuzum ben,
Hayata gülmeyi sen öğret bana.

Dağlarda gezip de nefes almayı,
Karınca izinde ibret bulmayı,
Gözlerden bakıp da kalbe dalmayı,
Umudun rengini sen öğret bana.

Zalimden hainden hesap sormayı,
Gülen gözlerde sevinç duymayı,
Gönülden gönül’e köprü kurmayı,
Lezzet-i hayatı sen öğret bana.

Geleni gideni kardeş bilmeyi,
Ekmeği, katığı, eşit bölmeyi,
Bir dostluk uğruna yatıp ölmeyi,
Fedakârlık nedir, sen öğret bana.

Benim gittiklerim bana gelmiyor,
Değer verdiklerim, kıymet bilmiyor,
Benim güldüklerim bana gülmüyor,
Önemsenmek neymiş, sen öğret bana.

Özümde sözümde doğru olmayı,
Solgun gül dalında umut bulmayı,
Çiçekle böcekle neşe dolmayı,
Yaşamın tadını sen öğret bana.