rüyanın saçları dalgalı
örtüyor gecenin korkularını
tanrının sesi ay’ın gözlerinde
ışığın dokunuşu büyülü
uyuyor âlemi bütün


ağaçlar bir ormanın gölgesi
ve efendisi gölgeler insanlığın
sürünen bir yamaçtan geçiyor adımlar
altı uçurum, altı felaket, altı belâ


labirentler dolusu laf
sözlerin dalgalandığı,bedenlerin çarpıştığı
ah! yamuk yumuk meydan savaşları
maskeli maskesiz ya da çiğ yüzler
sıkça hararet basan masum yürekler
ekmek yolunda ölen çocuklar


hafızası zayıf balıklar
düş tarlasından size kaplumbağalar getirdim
topunuz birden tutunun tırnaklarından diye


olmadı –“su testisi dolmadı”
yine hilebâz hilecilerin sofrasında makarna salatası
iş aş’tan önemli, bunu kim söylemişti
ne önemi var, kitapsız köyün kavalcıları dinlemezler nasılsa
aç ağızların yeme alışkanlığını vazgeçiremeyen bulutlarsa keder yüklü
yağmurun kuş olup dökülesi var kül zindanlarına



ah! benim canım -özgecanım-
zeynep’lerim fatma’larım nurten’lerim
iktidarsız, iktidarların zamansız çölleşen çiçekleri
dağların yıkılıp eğilesi var önünüzde
yıldızların toz olup savrulası…


karanlık karanlığı beslemeseydi ne güzel olurdu
olurdu da karanlıktan çıkası yok
gözleri bıçaklanmış
ruhsuz onursuz
bedenlerin


rüyanın saçları dalgalı
örtüyor gecenin korkularını
tanrının sesi ay’ın gözlerinde
ışığın dokunuşu büyülü


rüzgârı
içime çekip ok gibi fırlayıp
yay gibi gerilesim var
duyduğum sesler yarasa çığlığı
dehlizlerden dehlizlere
-ruhum-



yine
gördüğüm ilk ışık huzmesinde can çekiştiriyor
ah! ölü yıldızlar sapağı…