Saçları sırtından aşağı indiği zamanlar,
O cümleyi dilinde ıslattı
Ve mürekkep yalamış kalbine sakladı
Genç
Güzel
Şairler ilhamını ondan alırdı.
O yıllar da
Şehre adamlar girmekteydi
Atları karanlığı delen
Ve ürkek yüreği titremekte
Küf kokulu odaları ayakta tutan cümlesini,
Alıp giderler diye Üzülmekte.
Günışığı vurur kirpiklerine,
Parçalanmış kâğıtlara yazar,okur.
Ağzına alamadığı sancılı bir cümle
Tüm ömrüne örümcek ağına işler durur.

Gidiyorlar ayet eşliğinde
Ve birde hüthüt kuşu
Kuş, peygamberi müjdeler
Çekirge alametleri
Avuç içini ıslatan bir cümle
Koprarır kıyametleri
Çıkar merhametinden çocuk seslerini.
Anlat,
Herkesin konuştuğu zamanlarda ölüleri
Her biri mezarında dipdiri
Öyle ki;
huzuru eşiklerinde bulun diyor Şeyh efendi.
Sancılı
Kaygılı
Yükselmekte bir yanardağ
Ve dipleri kaynıyor,
Zirvesi süt liman gibi.
Gözlerinin içine bak,
Ta içine efendi!
Cümle ki;
Dervişin zikri, aşığın fikri
Birde mecnun var,
Malum cümleden dertli.

Unutuldu günden güne
Ve ağladı
Saçları sırtından inmiyor,
Aynalar yüzüne gülmüyordu
Zaman, cemrelerin toprağa düşüşünü
Fark ettirmeden geçiyordu
Cümle dağarcığından harf harf eksiliyordu.
Kanca takıp susturduğu dili,
Kepenk vurup unutturduğu kalbi
O zamanları özlüyordu.
Aşkın ve sevginin
Bir bakışa
Bir gülümsemeye sığdığı zamanları,
Gelir diye gözlüyordu.

Ve o kelime
Saf
Arınmış
Dipdiri
Kurmak için yıktı kisranın sütunlarını
Dedi ki;
Seni şairlerin kalemsizde şiir yazdığı
Zamanları yaşar gibi seviyorum.
Seni ülke ve zaman kanunlarına bağlı kalır gibi değil,
Kendi iç dünyamın nizamıyla seviyorum.
Seni köşelerinde üşüyen çocuklar gibi değil,
Güneş altında acısını eriten çocuklar gibi seviyorum.
Seni çağın savrulmuş ve yıpranmış şarkıları gibi değil,
Bûsen de hayat bulan notalar gibi seviyorum
Ve seni en çok
"Bir dine bağlanır gibi değil,
Kendi özgürlüğümü sever gibi seviyorum "! /koyusiyahli.