Yürek yalnızlığın kurbanı olursa kalabalık kaldırımlar şehirler yalnızlığa çare olmaz..İçinize sokulur yalnızlık sessizce..En büyük düşman içindeki düşmandır.. Aşk dost gibi girer yüreğine düşman gibi çıkar gider.. Hayal kırıklığına uğrayan yürekler yalnızlığı bir liman olarak görür..İçine kapanır, kendini sessiz dilsiz duygusuz yalnızlığın kucağında bulur! Sarılır bir sevgiliye sarıldığı gibi.. Ayazda yorgan olur, sıcakta çadır,uzakta arkadaş...Öyle alışır ki yalnızlığa düşleri bile onla dolar...Ağladığı zaman göz yaşını kurular! Gülünce onunla güler, sanki onsuz hayat yok gibi sarılır yalnızlığa...Taki yüreğini anlayan hak eden biri çıkana kadar... Tutar yüreğin ucundan, çeker çıkarır karanlıklar ülkesinden... Var gücüyle sarılır,Kokusu içini doldurur! Hasretlik son bulur.. Yalnızlık kaldırımlarda kendine bir başkasını mahkum etme peşine düşer...Yalnızlığa kim mahkum olursa yazık olur! Usulet Güner

YALNIZLIK
Kalabalık kaldırımda dolaşıyorum tek başıma.
Yüreğimde hüzün, gözlerimde nem.
İçimde ayrılığın acısı yanıyor alev alev.
Çevremde sadece yalnızlık var.
Benimle birlikte ağlıyor kaldırım taşları.
Gökteki yıldızlar bile acıyor halime.
Ayaklarım omuzlarımda dolaşıyorum.
Canım yanmıyor artık.
Sadece yüreğimde fırtınalar kopuyor bu gece.
Canım sarhoş olmak istiyor.
Dalgalar vuruyor kaldırımın taşına.
Üstüm başım sırılsıklam, yüreğimdeki yelkenli gibi.
Sallanıyorum sağa sola.
Gecenin karanlığında elimden tutan yalnızlık oldu.
Götürdü bilmediğim bir yere.
Daldım buz gibi rüzgârın derinliklerine.
Üşüyorum titriyorum iliklerime kadar.
Yalnızlık sarıldı var gücüyle, ısıttı nefesiyle.
O gece sarıldık birbirimize.
Korkusuzca yattık karanlığın içinde.
Öptüm kokladım bir sevgili gibi.
Anam oldu, babam oldu bazı anlar.
Ayrılığın acısına merhem oldu.
Kanayan yaralarıma kabuk olup sardı.
Yalnızlık yerleşti içime, kalabalık olsa neye yarar.
Ben yalnızlıkta değilim, yalnızlık benim içimde.
Usulet GÜNER