Hayalsiz GözlerineKan revan yürüyüşler gecenin koynunda Gecenin omuzunda düşlerim gezer Nefsim arzularımla hislerimin oyununda Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da gezer Gözlerimi bıraktım gökyüzüne ağlıyorum yağmurla Uzat bir mendil sileyim gözyaşlarımı sabrınla Birde beni sevsen koşsan bana doğru gururla Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da gezer Düşsüz’lüğüne mahkûm kaldım ararım dermanımı Gezerken kederin ifrit gözlerinin gölgesinde her anımı Bana sundun kör bakışınla kahrın fermanını dondurdun kanımı Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da gezer Gezdiğim sessiz sokaklarda gönlümü saldı bir kuşku Hatıraların sahilinde gezerken gönlümde esmedi coşku İhanetin kumsalında battıkça battım bedenimi sardı derin bir uyku Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da batarım Kul Mehmet’im son pervasızlığınla gönlümü yıktın Baygın gözlerinle pencerenden bakarken neden bıktın Çığlık sözlerinde gönlüme paslı hançerleri soktun yıktın Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar iken öldü Mehmet Aluç |