Soyunsam Şehrin Kahkülüne
Fikrim yolsuzken
Taştım mavzerden Şikayet etmeye mecali yenik Bir o kadar eskiydi elim, yüzüm Her gün aynı saatte uyanmak alışkanlık gibi Uyanırken damağımda miadını dolduramayan küfür Midemde yersiz şamata Çaya da sataşmış olacak ki Kaynaşamıyoruz nicedir Guguk kuşları balkona gizli saklı yuva yapmış Bunca fakirlikle böyle güzellik akıl karı değil dedim Bir avuç buğday ile ziyarete gittim, öğle vaktiydi Ertesi gün çoluk çocuk yuvasını terk etmiş Hangi yanlıştayım Bilemedim Zamanın çöplüğünde eşiniyorum Fark arasam bulunmayacak kadar yitik diğerlerinden Usanmışım, tiksinmiş… Herkes ve her şeyden İçimde sesi gür dua; Babam bir arsa alsa Şehre çığlık çığlık bakabilecek türden Toprağa bürünüp uzansam Herkes uyuyunca soyunsam şehrin kahkülüne Devrim Tülay 13 Kasım 2014 - Okumak Ayrıcalıktır Dergi Şiir dostu Sevgili Ahmet Ormancı’ya teşekkürlerimle.. |
Şiirde yaşayan duyguları duyarak yazmak yüce gönül işidir…
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…