“-her ağşam ya da fırsantını buldukçana
ırafıklarınan m(uh)abbet ediyoz
ırafıklar da kim biliyon mu?
yediğimiz işdiğimiz ayrı getmeyen
Hasan Ali ağam, Üseyin ağam bi de ben
en gücükleri ben olsam da
şargadanın en önde gedeni de benidim vallaha billaha
böyüğ oldukları uçu(n)
onnara hızmat benim boynumun borcu
evelallah her daim şişeler emirlerine amade
tabakada tütün.. sardılar mıydı
deregap mıhdar çağma(ğı)
otururuz bi çeşme başına
m(uh)abbet gırla..
ya(hu)t da onnar evli-barklı olunşa da..
bizim ev dayima müsayit..
bulur-buşurur ıramatlık anam da

“-haso, hüso, muso” deye
nam saldık gari
ebem “-ırafıkarıyın yannında an!
gerisi tamam..” dedi
…!!
gün geldi,
dedim “-böyle böyle”
“deme len” dediler, ikisi iki yerden
oyusa “-nezman” deseler
ortaya çıkacak.. hep barabarız çünküm
“dedim valla..” dedim
aslı mı var, yoğ emme;
Sarıoğlunun garısının adını çıkardım..

böğün dünne yarın ahiret yalan
yalanıdı valla talla yalan,
kelp ola(yı)n; yalan
üşden dokuza şart ossun
iki ğözüm öğüme aksın
hurdan gakıp daa hora oturmak nasip olmasın
evlatlarımın ölüsünü öpeyin.. yalan..
…
emme netçen.. o ğün, şeytan dürtdü! de
bi “bok yedik” işdee
onnar sordukçana ben bire bin taha gattım
etdiğim şerefsizliğe
kendi yalanıma kendim inandım
onnar öğümden gaşdıkçana
bire beş taha gattım, her tefasında
süsledim, süsledikçene süsledim..
emme dedemin yüzü güledüşdü
hele ebemi görme gari
ee nassı geri dura(yı)n
nası(l) yalanıdı deyen hinci

oyusa; geldi geşdi
zavallı Yeter Gelinin hiş mi hiş güna(hı) yoğudu
dinime imanıma gabadayı da bi gelinidi
melek desen de meleğidi, belki emme
oldu hinci..
yay boşandı,
söz ağızdan, ok yaydan çıktı bi kere
dirliği bozulmuş zavallının
gözelik böle bişii
“afıyon işmiş” deyvidiler,
kendini intar etmiş gadersiz
nur içinde yatsın..

duyunça barabar betim benzim attı
hüso’nun küheylana atladım savıştım öteyüze
köye gelemedim belki on-onbeş gün
belki taha fazla
hiş bi yerde de eğleşemedim
dağda daşda
huraydı desem yalan..
bizim muk(u)at dilinde her goca köyün..

vizdan azabından böyük cehendem var mı..
i(n)san cehendemin dibinde yaşar mı
ömür boyu bu ezabınan yaşanır mı
dedim ya zorun zoru vesselam
can duşmanımısa da bu azabı yaşatmasın Alla(hı)m

sana hu gadarını deyen ki
köyün çocukları bile görse
yüzümdeki nursuzluktan gorkar gaçardı
yanılıp yenilip de
çeşmeden mallarını sulayosa
malları goyvurup daa gaçamadıysa
salıvıdıklarını çok gördüm
nalet ossun..

taha dünnedeykene
yandım cehendemin dibinde bizim o(ğ)lan
nalet olaydı dedemin sarı liraları
olmaya gedeydi üş beş davarı
dedem de çok geşmedi öldü zati
ölmedi de gurtuldu, getdi
ya ben.. gurtulamadım cehendemden
hep ne derin biliyon mu gardaşım,








Resim Celal Günaydın